اوتيسم را بيشتر مي توان يک اختلال نورولوژيکي که خودش را در سال هاي اوليه کودکي (3 سال آغازين کودکي ) نمايان  مي کند، معرفي نمود. اين اختلال در بيماران اوتيستيک باعث مي شود که مغز نتواند در زمينه رفتارهاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي به درستي عمل کند و مانع او براي يادگيري چگونگي ارتباط و تعامل با ديگران به طور اجتماعي مي شود.

کودکان و بزرگسالان اوتيستيک در زمينه ارتباط کلامي و غير کلامي، رفتارهاي اجتماعي و بازي هاي نمادين داراي مشکل مي باشند. اين اختلال در طبقه بندي ها به عنوان اختلال فراگير رشد شناخته مي شود، اين پنج طبقه شامل پنج اختلال است که عبارتند از: اختلال اوتيسم، اختلال آسپرگر، اختلال فروپاشنده دوران کودکي، اختلال رت و اختلال نافذ رشد که به گونه ديگر مشخص نشده است که هر کدام از اين بيماري ها داراي معيارهاي شناخت خاص خود هستند.

برداشت کودکان اوتيسم از جهان، با برداشت ما کاملا متفاوت است. بنابراين بايد زمان بيشتر و تلاش روز افزونتر داشته باشيم تا بتوانيم تصويري از چگونگي شخصيت و درک احساسات آن ها نسبت به پيرامونشان بسازيم.

• چگونه شروع کنيم؟

موثرترين روش براي شناخت کودک اين است که مدت زمان کوتاهي را در ابتداي ملاقاتمان با او بگذرانيم و عکس العمل او را در يک موقعيت ملاحظه کنيم . سعي کنيد وارد دنياي کودک شويد ، نه اينکه او را وادار به انجام فعاليتي کنيد که شما مي خواهيد . براي چند لحظه سعي کنيد بفهميد او از چه چيزي لذت مي برد. آنچه که او انجام مي دهد ، شما هم تکرار کنيد. براي مثال اگر مي خواهد با تکه چوب ها جاده يا برج درست کند ، شما هم جاده يا برج درست کنيد.

• جلب کردن توجه کودک

به خاطر داشته باشيد شايد او پيام هاي حسي مشابهي که شما دريافت مي کنيد را دريافت نکند و به خصوص در مورد انتقال توجهش از يک موضوع به موضوع ديگر مشکل داشته باشد. اگر شما مي خواهيد توجه او را جلب کنيد، بهتر است قبل از شروع آموزش در مسير نگاه او قرار بگيريد و بعد نامش را صدا بزنيد .بعضي از کودکان اوتيسم، اگر شخصي ناگهان از پشت سر آن ها بيايد يا آن ها را صدا کند و از دنياي خودشان خارج سازد وحشت مي کنند و عصباني مي شوند. اگر مي خواهيد توجه کودک را به چيزهاي جديدي جلب کنيد به آنها ضربه بزنيد و به جاي صحبت کردن در مورد آن موضوع به آن اشاره کنيد. اطلاعات نوشتاري يا وسايل بصري شايد بهتر از يک عبارت طولاني گفتاري توجه آنان را جلب کند. امتحان کنيد تا بفهميد کدام راه جواب مي دهد.

• آيا کودک روي موضوع ديگري تمرکز کرده است؟

براي بعضي از بچه ها استفاده همزمان از چند حس مشکل است، بنابراين اگر آن ها در حال نگاه کردن به چيزي هستند ، شايد نتوانند کلمه به کلمه به حرف هاي شما توجه داشته با شند . يکي از بچه ها ظاهرا به مکعب هايي که معلم با آن ها در حال شرح دادن يک مساله رياضي بود، هيچ توجهي نداشت اما هنگامي که معلم براي مدت کوتاهي صحبت خود را متوقف کرد، کودک خود را حرکت داد تا بتواند ديد خوبي به مکعب ها داشته باشد و دوباره هنگامي که معلم شروع به صحبت کرد، نگاهش را برگرداند.

• کمک براي تمرکز يافتن

دانش آموز در انتقال توجهش از يک موقعيت  به موقعيت ديگر مشکل دارد . شايد او روي چيزهاي غيرمعمولي تمرکز پيدا مي کند ، مثلا پرتوي از نور خورشيد روي کف اتاق يک سري خطوط روي يک تکه کاغذ. اگر چه شما به او کمک مي کنيد تا روي کارش متمرکز شود، اما شايد قادر به انجام اين کار نباشد. اگر  فهميديد کودک چنين مشکلاتي دارد شايد لازم باشد گوشه دنجي را که نسبتا از آشفتگي ها به دور باشد، براي او تعيين کنيد، اين منطقه مي تواند با پرده ها يا يک قفسه کتاب درست شود . شايد اين کار فقط براي چند روز نياز باشد. البته زماني که مي خواهيم تا حد امکان به او شانسي براي برقراري ارتباط و برخورد با ديگر بچه ها بدهيم، بايد تنها به او جهت بدهيم و او را از حالت قبلي بيرون آوريم. به هر حال استفاده از اين سازگاري ها نبايد به عنوان مجازات باشد، بلکه بايد به عنوان يک روش ملموس براي حل مشکل مطرح شود.

• برنامه ريزي

مثل همه ي ما، کودکان اوتيسم هم نياز دارند بدانند که از آنها چه انتظارتي داريم و آنها چه انتظاراتي از ما دارند . بيان کردن قوانين در يک نوشته ، تصوير يا سمبل هاي ديگر و فراهم آوردن يک برنامه واضح از آنچه در روز اتفاق مي افتد و قرار دادن آن روي ديوار يا کارت روي ميز دانش آموز مي تواند براي کودکي که در مورد پيش بيني رفتار افراد ديگر يا بررسي تغيير رفتار آنها مشکل دارد ، متغير باشد . برنامه ريزي  مي تواند يکي از تاثير گذارترين روشها براي کمک به کودکان اوتيسم باشد، البته اگر از آن به عنوان يک روش مداوم و پيوسته استفاده شود.

زمان بندي به صورت بصري (استفاده از ساعت ها، تقويم ها و ديگر توافق ها براي نشان دادن برنامه) اضطراب کودک را کاهش مي دهد. اگر برنامه در حال تغيير است يا متوجه شديد که دانش آموزي با تغيير برنامه عصباني شده است يا به نظر مي رسد که قادر به فهم قانون يک کلاس نيست، مورد را روي کاغذ بياورد و به آرامي اطلاعات را با کودک مرور کنيد. اغلب کودکان اوتيسم جذب بازي با يک شي مي شوند .اين کار اغلب اوقات آنها را از وظيفه اي که در حال انجام دادن آن هستند منصرف مي کند . اگر اين مورد پيش آمد، از دانش آموز بخواهيد کار خود را متوقف کند و يا شي را از او دور کنيد، اين کار ممکن است باعث ناراحتي او شود.

اين مساله شايد به وسيله مراحلي که در زير آمده، قابل حل باشد:

1) به دانش آموز بگوييد به چه دليل از او مي خواهيد کارش را متوقف کند.

2) يک ساعت برايش رسم کنيد که به دانش آموز نشان دهد چه مدت زمان ديگر مي تواند وسيله اش را بدست آورد يا به فعاليت خود ادامه بدهد.

3) ساعت را به او نشان دهيد و به او بگوييد که چه موقع شي را پس خواهيد گرفت يا به فعاليت خود ادامه دهد. به او نشان دهيد الان ساعت چند است ، تا او ببيند چه مقدار زمان بايد صبر کند .

4) شي را از دانش آموز بگيريد و آن را در جايي که نتواند ببيند يا به راحتي بدست آورد قرار دهيد و کار را ادامه دهيد.

5) به کودک اطمينان بدهيد که در زمان اختصاص داده شده ، دانش آموز مي تواند شي را پس بگيرد يا به فعاليتش ادامه دهد. لازم است روي اين روش تا زماني که کودک اطمينان حاصل کند که شما واقعا آنچه را مي گوييد اجرا خواهيد کرد، پافشاري کنيد.