«کنجکاوی کودکان، تا کجا طبیعی است؟» کودکان دائم در حال یادگیری و مشاهده ی محیط اطراف شان هستند و زمان حال را درک می کنند. آن ها دوست دارند درباره ی محیط اطراف شان اطلاعات به دست آورند، به همین دلیل دائم سوال می پرسند و زیاد حرف می زنند. بچه ها فکر می کنند که والدین شان پاسخ همه ی سوالات آن ها را می دانند،  به همین دلیل از آنها می پرسند، آن ها احساس می کنند که هر چیزی علتی دارد و آنها می توانند با سوال پرسیدن به مسائل مختلف پی ببرند.

بنابراین وقتی کودکی از مادرش می پرسد: «چرا اون مرده قدش اینقدر بلنده؟» تعجبی ندارد گاهی اوقات کودک برای کاهش استرس و تنش خودش ، سوال می پرسد. کودک از حیوانات می ترسد می پرسد: «چرا اون سگه اینقدر پارس می کنه؟» گاهی اوقات نیز کودک شروع می کند به حرف زدن و سوال پرسیدن تا بتواند با والدینش ارتباط برقرار کرده و به آنها نزدیک شود.

در بسیاری از موارد وقتی پدر و مادر پاسخ سوالات کودک را می دهند، او دوباره همان سوال را می پرسد و یا این که از آن ها دوباره سوال می پرسد و می گوید چرا والدین ممکن است از این که مجبورند مُدام جواب سوال های فرزندشان را بدهند،  ناراحت می شوند. گاهی آن ها واقعا نمی فهمند که کودک شان چه چیزی می خواهد چون با توضیحات آن ها قانع نمی شود.

بنابراین بهتر است قبل از پاسخ دادن به سوالات کودک، از آن ها سوال بپرسد تا بفهمید منظور آن ها چیست و آن ها واقعا چه چیزی از شما می خواهند. گاهی کودک مُدام از شما سوال می پرسد و وقتی جواب او رامی دهید، دوباره از شما سوال می پرسد چون منظور شما را متوجه نشده است. او نمی تواند چیزهایی که خودش تجربه نکرده را درک کند.

نگرش کودک به مسائل مختلف  با شما تفاوت دارد، به همین دلیل شما باید با توجه به سن  و سال او پاسخ سوال هایش را بدهید شما همچنین باید آمادگی شنیدن سوال های تکراری کودکتان را داشته باشید، چون او باید یک مطلب را بارها در ذهنش مرور کند تا بتواند آن را درک کند. کودکان معمولا سوال هایی می پرسند که پاسخ دادن به آن ها مشکل است.

روزی بچه ای چهار ساله از دوستش پرسید که چرا آن ها فقط دو بچه دارند. مادر آن کودک دلش نمی خواست فرزندش را ناراحت کند و بگوید ما فقط دوست داشتیم دو تا بچه داشته باشیم، بنابراین سوال را به کودک برگرداند و از او پرسید، تو چرا فکر میکنی ما فقط دو تا بچه داریم؟ کودک هم گفت، چون دلتون خواسته!

گاهی کودکان سوال هایی از شما می پرسند که باعث شرمندگی شما می شود. مثلا وقتی با کودکتان به مغازه رفته اید، او فریاد می زند و می گوید: «چرا اون مرده اینقدر چاقه ؟» کودک نمی داند که آن مرد از شنیدن این مسأله ناراحت می شود. کودک با دیدن آن مرد تعجب کرده و چنین سوالی را پرسیده است و باعث شرمندگی شما شده است. در این شرایط بهتر است پاسخ کودک را خیلی مختصر و مفید بدهید و بگویید: «خدا اونو این طوری آفریده»، بعد سعی کنید موضوع بحث را عوض کنید و بعدا در مورد این مسأله بیشتر با او حرف بزنید.

اگر سوال های کودکتان شما را ناراحت می کند، به خاطر داشته باشید که همیشه مجبور نیستید که پاسخ او را بدهید. گاهی کافی است در تایید حرف های او سری تکان دهید و با این کار به  او نشان دهید که حرف هایش را متوجه می شوید. وقتی کودک متوجه می شود که به حرف هایش گوش می دهید، همین برایش کافی خواهد بود.