اختلال درخودماندگی همچنین به عنوان «اوتیسم شیرخواران و یا اوتیسم دوران کودکی» شناخته می شود. تقریبا همیشه قبل از سن سه سالگی بروز می کند و با اختلال کلامی و غیر کلامی ارتباط، تعامل اجتماعی، نو یا رفتار های دیگر مشخص می شود.کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب دچار مشکل شدید در  روابط سالم با دیگران است.  در بسیاری از موارد این کودکان توانایی تفسیر نشانه های غیر کلامی ارتباطات مانند حالات چهره ندارند

اوتیسم نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می كند و علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است.شرایط اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد.

كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد. در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری  نیز دیده می شود.

در این افراد حركات تكراری (دست زدن،پریدن) پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و چشایی)  نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است.

۵۰ % از كودكان اوتیستیک قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر «من»  از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.

اوتیسم یك بیماری روانی نیست! كودكان مبتلا به اوتیسم كودكان سركشی نیستند كه خود رفتارهایشان را انتخاب كرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد كودک شناخته نشده است.

علت بروز اوتیسم؟!

اوتیسم یک ناتوانی طولانی مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبی – روانی در فرد می شود. گر چه به نظر می رسد كه اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است كه شیوع اوتیسم حتی تا۲۰ مورد در هر۱۰۰۰۰ تولد زنده می رسد.

اوتیسم در پسران ۳ – ۴ برابر بیشتر از دختران دیده می شود. اگر چه علت اصلی آن كاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است. تحقیقات تأكید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد .

در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ریشه ژنتیک را مطرح می كند اگر چه تا به حال ژن خاصی كه مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است . پژوهشگران در مورد نقش ژنتیک در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها تركیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می كنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده كه هیچیک به طور دقیق اثبات نشده است.