تکریم به معنای تعظیم، بزرگداشت و حرمت، احترام گذاشتن است و تحقیر سرزنش کردن و نقطه مقابل آن است. تحقیر در هر سنی مشکل ساز است اما در دوران کودکی می تواند تاثیر گذارتر باشد زیرا تاثیر کلمات بر روی کودکان بیشتر است.

از مصادیق تحقیر کودکان:

1) مقایسه و ارزیابی او با دیگران
2) طعنه زدن و سرزنش کودک در مقابل دیگران
3) سلام نکردن به کودک
4) نظارت افراطی
5) تذکر پی در پی
6) صدا کردن کودک با القاب ناپسند
7) تحمیل امور بر کودک
8) اجازه ندان به او برای صحبت کردن
9) عدم توجه به قول و قرار با کودک
10) داشتن انتظارات فراتر از توان کودک
11) نیشخند و پوزخند کردن کودک و …

والدینی که به منظور کنترل رفتار کودک آن ها را مورد تحقیر و تنبیه بدنی قرار می دهند منتظر بروز رفتارهای خشونت آمیز در کودکان خود باشند. در واقع این کودکان از شیوه رفتاری والدین خودشان برای رفتار با دیگران استفاده می کنند. هر چقدر عزت نفس کودک پایین تر باشد امید و آرزو های او دچار نقصان می شود و اینگونه کودکان در برقراری ارتباط با دیگران به مشکل خواهند خورد.

موجب ایجاد یک شخصیت ناسازگار می شود. کودک تلاش می کند در مقابل شما بایستد و مقابله به مثل کند. فراهم کردن محیطی که کودک بتواند از آنچه بر او می‌گذرد در نهایت امنیت صحبت کند، یکی از نخستین راه‌های کمک به کودک است. او باید بداند که اختلاف عقیده و یا سلیقه، امری طبیعی است که خشونت آن را حل نمیکند. آدمها برای اینکه همزیستی مسالمت آمیزی داسته باشند حتماً نباید هم عقیده باشند، بلکه باید ظرفیت پذیرش تفاوت ها را داشته باشند