اردو فعالیتی سازمان یافته، نظام مند و هدفمند است که به صورت گروهی با برنامه های معین، تحت نظارت و هدف مربی در محیطی خارج از مدرسه و بیرون از محدوده فعالیت های روزمره و در فضایی کاملاً متنوع، مساعد و بانشاط، و با هدف تربیت و سازندگی برگزار می گردد. گرایش غالب در اردو، آموزشی و پرورشی است.

اردوگاه نیز به مکانی گفته می شود که جمعی از افراد برای مدت محدود مطابق شرایط زمان و مکان، در آن به سر می برند. امروزه نقش اردو در رشد و شخصیت دانش آموزان، اجتماعی شدن و باورپذیری آن ها امری غیرقابل انكار به شمار می رود و از همین روست كه اغلب كارشناسان آموزشی بر لزوم برگزاری اردوهای علمی، معنوی و تفریحی برای دانش آموزان توافق نظر دارند.

در مورد کلمه اردو،  تعاریف بسیاری در فرهنگ لغات فارسی آمده است که به شرح مختصری در این باب می پردازیم :

اسم اردو، اسم حالت است و برخلاف نظرات عامه مردم که فکر می کنند کلمه ای فارسی است ، ترکی مغولی می باشد. در کتاب لغت جابه جایی گروهی از سربازان و ارتشیان معنی شده است . معنای دیگر اردو به اسم زبان پاکستانی ها برمی گردد زیرا که آنها به( زبان اردو )صحبت می کنند. در عهد سلاجقه به حرکت ایلخانان سلجوقی هنگامی که ییلاق و قشلاق می کردند اردو می گفتند. در ایران نیز در سال ۱۳۰۴تشکیلات پیشاهنگی شروع به کار کرد و اقدام به برگزاری اردوهای تربیتی نمود.

در اردو باید رعایت سلسله مراتب را نمود . جهت جلوگیری از حوادث و دیگر مسائل در برگزاری اردو لازم است اردو به دسته های کوچک تر تبدیل شده و مسئول جهت آنها انتخاب شود و انجام دستورات مسئولین را جزء وظایف اردو شمرد. این مساله موجب پذیرش سلسله مراتب در جامعه نیز خواهد شد.

تببین هدف برای اردو نیز یکی از مهم ترین بخش ها در برنامه ریزی اردوهاست. وقتی قرار است اردویی برای دانش‌آموزان برگزار شود باید اهداف این برنامه مشخص باشد به این مفهوم كه برای چه مقطع سنی و به چه منظوری این اردو برگزار می‌شود و قرار است دانش‌آموزان در چه زمینه‌هایی آموزش ببینند.

برنامه ریزی و اجرای سفر و اردوها یک ضرورت است. تعلیم و تربیت در بطن خود فرآیندی است كه دستیابی به اهداف آن مستلزم انعطاف پذیری، توجه به علایق و استعدادهای بچه ها و استفاده از فعالیت های طبیعی است. چنین بینشی باعث شده است كه امروزه در بسیاری از كشورها، تعلیم و تربیت در هوای آزاد، یا آموزش در اردوها مورد توجه قرار گیرد.