همه افراد یک مدرسه در هر سمتی که قرار دارند باید با تعامل خوب و سازنده با دانش‌آموزان برخورد کنند و مربی پرورشی برای ایجاد این تعامل باید بسترسازی کند، از این رو مسئولیت مربیان امور تربیتی بسیار سنگین است. رابطه ارگانیکی در مدرسه باید جایگزین رابطه مکانیکی شود؛ رابطه مکانیکی، رابطه‌ای بر اساس مقررات و برخورد انضباطی است و دانش‌آموز از بدو ورود به مدرسه از طریق بلندگو دائماً مورد خطاب قرار می‌گیرد؛ این نوع رابطه که در شخصیت او تأثیرگذار است، باعث می‌شود، دانش‌آموز به الگوهای مثبت بی اعتماد شود.

.

رابطه ارگانیکی براساس صمیمیت شکل می‌گیرد و موجب علاقه دانش‌آموزان به معلم و مدرسه می‌شود؛ در این نوع رابطه که در برخی مدارس اجرا می‌شود، اگر دانش‌آموزی در خانواده دچار مشکل باشد و در بدو ورود به مدرسه چهره‌اش شاداب نباشد، برخورد عوامل مدرسه با او به‌ گونه‌ای است که مشکلی بر مشکلات او افزوده نشود و در این فرآیند است که تربیت صحیح محقق می‌شود.

.

این که می‌گوییم دانش‌آموز را تربیت کنیم، جمله درستی نیست زیرا دانش‌آموز در فرآیندهای زندگی تربیت می‌شود، بنابراین مدرسه باید بستری را فراهم کند تا دانش‌آموز به خوبی تربیت شود. برای رفع خیلی از مشکلات نیازی به منابع مالی نیست، بلکه با همت و سلیقه می‌توان فضای آموزشی را به بهترین صورت تغییر داد.

.

به جای این که به تربیت فکر کنیم، باید به مدیریت تربیتی بیندیشیم و مدیریت تربیتی بدان معناست که مواظب کوچکترین حرکت و رفتار خودمان که در تربیت دانش‌آموزان مؤثر است، باشیم تا روال تربیت خدشه‌دار نشود.  تأثیر مثبت یا منفی رفتار معلم بر دانش‌آموز بستگی به نوع تعاملی دارد که با دانش‌آموزان برقرار می‌کند و لازمه تعامل، فراگیری مهارت‌ها و آموزش‌های مورد نیاز توسط معلم است.

.

قرائت نمرات دانش آموزان توسط معلم در کلاس را یکی از عوامل منفی مؤثر در تربیت است. با این رفتار، روحیه دانش‌آموزان ضعیف‌تر شکسته می‌شود و اعتماد به نفس آن ها از بین می‌رود و دو دستگی بین دانش‌آموزان ایجاد می‌شود زیرا معلم، دانش‌آموزان را به زرنگ‌ها و تنبل‌ها تقسیم کرده است.

.

تقسیم کار و مسئولیت دادن به دانش‌آموزان علاوه بر این که در مدرسه باید انجام شود در خانواده نیز باید صورت گیرد تا دانش آموزان مسئولیت پذیر تربیت شوند و اعتماد به نفس آن ها تقویت شود.  در مدرسه باید مدیریت تربیت حاکم شود و به جای مربی پرورشی، همه ارکان مدرسه فرآیند تربیت را مدیریت کنند. سازمان دانش‌آموزی نقش کلیدی در واگذاری مسئولیت‌ها به دانش‌آموزان دارد و سخت‌کوشی در قالب رابطه ارگانیکی در مدرسه در تربیت دانش‌آموزان بسیار مؤثر است.

.

باید برای تحرک دانش‌ آموزان تلاش کنیم و آن ها را به سمت سخت‌ کوشی سوق دهیم، زیرا سخت‌کوشی، خلاقیت را به دنبال دارد و اولیا نیز در خانواده بایدکارها را بین فرزندان تقسیم کنند. کار تربیتی با ارسال بخشنامه، آیین‌نامه و دستورالعمل اتفاق نمی‌افتد و با توجه به سیاست کلان مدرسه محوری باید جلوی ارسال بخشنامه‌ها به مدارس گرفته شود و به سمتی پیش برویم که در سال، تنها یک بخشنامه به مدرسه ارسال شود و تمام فعالیت‌های مدرسه توسط مدیر و عوامل مدرسه و با مشورت اولیا و دانش‌آموزان، در چارچوب سیاست‌های وزارتخانه انجام شود.

.

اگر به مدیر مدرسه دستور دهیم همان رابطه مکانیکی محقق می‌شود، بنابراین باید به مدیران فرصت دهیم تا برنامه‌ریزی کنند و مدرسه را با خلاقیت اداره کنند. کارکردن در مدرسه بسیار سنگین و در عین حال لذت‌بخش است و اگر یک نفر هدایت شود، جامعه نجات می‌یابد.