«معلم برای بار سوم هشدار می‌دهد «حواست کجاست؟ چرا به گفته‌های من توجه نمی‌کنی! نمره‌ی ورقه‌ی امتحانیت اصلاً خوشایند نیست… معلم او را چند بار صدا می‌زند، اما او گویی در عالمی دیگر سیر می‌کند و حواسش شش دانگ به زیر نیمکت است. صدای معلم که بلند می‌شود، به خود می‌آید.

معلم سرش را خم کرده و زیر نیمکت او را وارسی می‌کند تا ببیند چه چیزی او را سخت به خود مشغول کرده است، چشمش به تلفن همراه دستش می‌افتد، معلم عصبانی شده و می‌گوید تو باید اخراج شوی. او با شک پاسخ می‌دهد اگر قرار باشد من اخراج شوم باید همه بچه‌های کلاس اخراج شوند، چون همه تلفن همراه دارند. معلم مات و مبهوت می‌ماند که چه جوابی به او بدهد!»

اعتیاد به گوشی‌های هوشمند از تلف کردن وقت برای به اشتراک گذاشتن تصاویر و ویدیوها خطرناک‌تر است. در واقع نوجوانانی که به گوشی‌های خود و اینترنت اعتیاد دارند در مغزشان دچار بی‌تعادلی شیمیایی هستند که آنان را در معرض ابتلا به افسردگی و اضطراب قرار می‌دهد.

در مسیر برگشت از سرکار دانش‌آموزان زیادی را در اتوبوس‌ها می‌بینیم که دسته جمعی با تلفن همراه، غرق دنیای مجازی شده‌اند و با قیافه‌های هیجان زده بدون توجه به محیط اطراف، صفحه‌های چند اینچی را چنان می‌نگرند که گویی دنیای آن صفحه برایشان جالب‌تر از دنیای واقعی است.

به جرأت می‌توان گفت که همه دانش‌آموزان در دست خود تلفن همراه دارند و شاید برای عموم مردم این موضوع عادی باشد، چون برخی بر این عقیده‌اند که تکنولوژی پیشرفت کرده و هر انسانی حق استفاده از تکنولوژی روز دنیا را دارد. تلفن همراه دارای کاربردهای مثبت و منفی است، اما با توجه به سن کم دانش‌آموزان، این افراد در تشخیص خوب یا بد بودن این کاربردها دچار انحراف می‌شوند.

وجود تلفن همراه در مدرسه موجب حواس پرتی دانش‌آموزان می‌شود، استفاده از تلفن همراه در دوران حساس نوجوانی موجب انحراف و افت تحصیلی دانش‌آموزان می‌شود، چون دانش‌آموزان چند ساعت از وقت روزانه خود را صرف استفاده نامناسب، از جمله بازی‌های مجازی یا تماشای تصاویر و فیلم‌های نامتناسب با سن خود می‌کنند، که این عوامل می‌تواند آسیب‌های روانی زیادی را به همراه داشته باشد و دانش‌آموز را از هدف اصلی مدرسه که تعلیم و تربیت است، دور کند.

استفاده از تلفن همراه علاوه‌ بر آسیب‌های جسمانی، موجب وابستگی روحی فرد نیز می‌شود و دانش‌آموز همواره تمایل دارد تا تلفن همراه خود را چک کند که این مورد نیز زمان وی را گرفته و موجب افت تحصیلی دانش‌آموز می‌شود. دانش‌آموزان مقطع راهنمایی به سبب ویژگی‌های سنی‌شان با کوچکترین مسأله، حواسشان در کلاس پرت می‌شود و استفاده آنان از تلفن همراه این حواس‌پرتی را چند برابر می‌کند، چون وقتی نمی‌خواهند درس گوش دهند، با گوشی خود ‌بازی می‌کنند.

متأسفانه نوجوانان و جوانان از جمله کسانی هستند که در معرض آسیب‌های این تکنولوژی قرار گرفته‌اند، با توجه به وابستگی و تمایل زیاد دانش‌آموزان به استفاده از این وسیله، در مدت زمان طولانی موجب ایجاد اثرات نامطلوب در وضعیت آموزشی و پیوند اجتماعی آن‌ها می‌شود.