«پرخورى» ریشه بسیارى از بیماری هاست و «پرهیز»، اصلى ترین درمان خیلى از دردهاست. در روایات نیز چنین حکمتى بیان شده است. زیاد شدن کار معده و متعاقبا ضعیف شدن این عضو از عوارض پرخوری است، هر عضوی که مافوق توان آن به کار گرفته شود ضعیف می‌‌شود؛ در پرخوری حتی با سالم بودن معده غذا به درستی هضم نمی‌شود.

.

زیاد شدن کار معده و متعاقبا ضعیف شدن این عضو از عوارض پرخوری است، هر عضوی که مافوق توان آن به کار گرفته شود ضعیف می‌‌شود؛ در پرخوری حتی با سالم بودن معده غذا به درستی هضم نمی‌شود یعنی مواد هضم نشده وارد فرایند هضم دوم می‌شود که در نتیجه مخلوط درستی برای بدن ساخته نمی‌شود. در هر پروسه هضمی تولید سم ناشی از مواد هضم نشده افزایش می‌یابد و کار سلول‌ها را مختل می‌کند، ‌بدن دچار بد‌انباشت مواد زاید می‌شود و به اعضاء مجاور به خصوص قلب و ریه فشار وارد می‌شود. پرخوری سبب کندی و سستی فعالیت‌های مغزی می‌شود و سه عضو رئیسه بدن یعنی مغز، کبد و قلب و به دنبال آن همه بدن را درگیر می‌کند.

.

رعایت دستورات بهداشتی در خوردن و آشامیدن، یکی از مهم ترین عوامل سلامت، شادابی و طول عمر است. اگر مردم بدانند که چه باید بخورند، چه اندازه بخورند و چگونه بخورند و نیز دانسته خود را به کار ببندند، بی تردید، بیشتر بیماری ها از جامعه بشری دور خواهند شد و انسان لذت و طراوت زندگی را خواهد چشید. در نظام آفرینش، «خوردن»، ابزاری برای قوّت پیداکردن برای زندگی و بندگی خدای متعال و به طور کلی یک وسیله است، نه آن که زندگی، ابزار و وسیله ای برای خوردن باشد.