وضعیت روانی نوجوان در دوران وزارت (هفت سال سوم)؛ «وزیر» به سبب تصدّی کرسی وزارت در مقامی قرار گرفته که علی‌‏رغم تعهّدات عملی به تصمیمات متخذه از سوی حاکم، در نهایت آزادی نظری به سر می‏‌برد. «وزیر» باید چونان خود را آزاد ببیند که در همة قوانین و مسائل جاری و تصمیمات آینده سلطان، جرأت اظهار نظر و دخالت داشته باشد و هیچ‌گونه تهدید و فشاری، او را از بیان عقیده و برداشت خود مانع نگردد.

وزیر آنچه را به صلاح مملکت خویش نمی‏‌داند، بدون هیچ محدودیتی در میان می‏‌گذارد و در حمایت از رأی خویش ادلّه خود را با آزادی کامل عنوان می‏‌کند و ادلّه مخالف را بدون هیچ دغدغه‌‏ای محترمانه به بوته نقد می‌‏کشد و آنچه را به خیر و مصلحت امور می‏‌پندارد پیشنهاد می‏‌دهد و با بیان ادله و براهین، از آن قاطعانه دفاع می‏‌کند، گرچه به وضعیت فعلی و قوانین جاری مملکت خود التزام عملی دارد. نوجوان نیز در چنین شرایطی به سر می‌‏برد. هیچ مانعی نباید از اظهار نظر و دخالت او در امور مختلف جلوگیری کند.

اولیا نیز وظیفه دارند حتی اگر آرای نوجوان خویش را صد در صد باطل می‏‌شمارند، به کلام او با دقّت گوش نموده و از او اقامه برهان طلب کنند و با او به بحث و مناظره نشینند و منصفانه ادلّه او را ابطال یا قبول نمایند و چنانچه برخی از مقدمات از دیده محدود او به دور مانده تذکر دهند و تصمیمات خود را بر اساس حقیقت استوار سازند. از همین جهت والدین، نباید از نوجوان انتظار داشته باشند که حرف بزرگتر خود را از ابتدا بپذیرد و بدان عمل کند، که نقد و بررسی مسائل و مناقشه در مقدّمات استدلال، لازمه مقام وزارت نوجوان و نشان کمال او است.!