«… در هفت سال سوم مانند یک رفیق صمیمی مصاحب و ملازمش باش.» امام صادق (ع)

«… فرزند، هفت سال سوم مورد خدمت و ياور است.» امام علی (ع)

فعالیت های او صورت ارادی، انتخاب و اختیار پیدا می کند. او آزاد است و مختار اما برای این اختیار باید حدودی قائل شد زیرا غرور جوانی باعث می شود که گاهی پا از گلیم عقل بیرون بگذارد و خلاف آنچه مصلحت است انجام دهد. به همین نظر مصلحت نیست که او به طور کامل از نفوذ خانواده خارج شود. والدین نه به صورت امر و نهی های مستقیم بلکه به صورت خیر خواهی، تذکر، پند غیرمستقیم باید او را وادارند که گوش به تذکراتشان دهد.

در این دوره آدمی به آموختن کار و فعالیت و شغل و هنری می پردازد و در همه احوال تحت کنترل و راهنمائی والدین است. همانگونه که ذکر شد کنترل به گونه ای نیست که چون خود را محبوس و مقید حس کند بلکه به صورت غیرمستقیم و با فرم مشاوره و تذکر غیرمستقیم است.

مشاوره با جوان در تصمیم گیریهای خانوادگی، در خرید و فروش ها، در تغییرات و تحولات، نظرخواهی از آنان. بحث و اظهار نظرها، و در جمع داخل کردن او در مشورت خانواده و کنار آمدن با او راه و روش خوبی برای اصلاح و سازندگی است و در همه حال از درگیری مستقیم با جوان باید خودداری و از آن پرهیز کرد.

براساس آنچه که از نظر روایات اسلامی در دست است اگر فرزند تا سن 21 سالگی اصلاح شد که بهتر، و گرنه بر پدر و مادر باکی نیست و آن ها مسئولیتی ندارند به شرطی که در طریق تربیت او کوتاهی نشده باشد.