اضطراب، هیجان ناخوشایندی است که بـا اصطلاحاتی مانند «نگرانی» ، «دلشوره» ، «وحشت» و «ترس» بیان می شود و همه انسانها درجاتی از آن را گاه گاه تجربه می کنند. وقوع مجدد موقعیت‌هایی که قبلاً استرس زا بوده‌اند یا طی آن‌ها به فرد آسیب رسیده است باعث اضطراب در افراد می‌شود. همهٔ انسان‌ها در زندگی خود دچار اضطراب می‌شوند، ولی اضطراب مزمن و شدید غیرعادی و مشکل‌ساز است. تحقیقات و بررسی‌ها نشان می‌دهند که اضطراب در خانم‌ها، طبقات کم‌درآمد و افراد میان‌سال و سال‌خورده بیشتر دیده می‌شود.

تشخیص اضطراب و درمان آن در کودکان و نوجوانان بسیار مهم است، چون شخصیت آنان طی این دوره شکل می‌گیرد. بسیاری از کودکان زمانی که در شرایط جدیدی قرار می‌گیرند، دچار اضطراب می‌شوند و واکنش‌های متعددی را از خود بروز می‌دهند (لکنت زبان، آویزان شدن به پدر و مادر، خجالتی شدن، جویدن ناخن، …). وظیفهٔ والدین در این موقعیت این است که با او با صبر و حوصله برخورد کنند و به او اعتماد به نفس لازم را برای مواجهه با آن شرایط بدهند.

وجود اضطراب نشانه ی رشد طبیعی کودک است و به کودک کمک می کند در برابر عوامل پرفشار و اضطراب آور آینده رفتارهای مقابله ای را به کار بگیرد و این باعث سازگاری کودک با دنیای پیرامون می شود. البته منظور، اضطراب به میزان متعادل و طبیعی است.

اضطراب دائم و بیش ازحد منجر به تشویش کودک می شود و در روند رشدی وی اختلال ایجاد می کند.

اضطراب ناسازگارانه سه ویژگی دارد:

1- بیش از اندازه زیاد و شدید باشد.

2- مداوم باشد.

3- باعث ایجاد مشکل در زندگی کودک و خانواده اش شود.

اگر اضطراب کودک شما این نشانه ها را دارد باید حتما درمان شود.