رسانه ها همه جا هستند. تلویزیون، اینترنت، کامپیوتر، و بازی های رایانه ای همیشه و همه جا توجه کودکان را به خود جلب می کنند. امروزه کودکان به طور متوسط روزانه ۷ ساعت از زمان خود را صرف بازی و استفاده از تجهیزات الکترونیک می کنند که بخشی از آن در اتاق انتظار مطب ها، در ایستگاه اتوبوس، و مواردی از این قبیل است.

والدین باید در تجارب استفاده کودکانشان از تجهیزات الکترونیکی به ویژه در سنین پایین تر سهیم باشند. هدف از این کار، ایجاد تعادل در استفاده از این تجهیزات است. والدین باید تجهیزات رسانه ای را در مکانی از منزل قرار دهند که امکان نظارت نحوه استفاده کودکان از آنها میسر باشد. علاوه بر این، تلویزیون و کامپیوتر نباید در اتاق خواب قرار داشته باشند. شما می توانید با شریک کردن کودکتان در تجارب خود در استفاده از تلفن های همراه هوشمند و تبلت مطالب بسیاری را به آنها بیاموزید. همان طور که کودک شما برنامه های جدید را کشف می کند، در کنار او باشید و به سوالات وی پیرامون بازی های و جنبه های مختلف محتوای آنها، او را یاری کنید. این کار که نوعی مشارکت و نظارت فعال است، به افزایش مهارت های ادراکی کودک شما کمک می کند.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که حس لامسه و لمس اجسامی از قبیل مکعب و سایر اشکال هندسی، بهترین روش یادگیری در کودکان زیر ۵ سال است؛ اما مشاهده تصاویر انتزاعی بر روی صفحه نمایش کامپیوتر تأثیر چندانی بر یادگیری آنها نداشته و علاوه بر این، بازی فعالانه و آزادانه نیز برای رشد سلامت آنها ضروری است. آنچه واضح است این است که استفاده از رسانه های دیجیتال به تنهایی درمان تمام نیازهای رشد کودکان نیست.

همه کودکان به تعاملات اجتماعی نیاز دارند و حتی با کیفیت ترین تصاویر گرافیکی نیز تنها تقلید کمرنگی از دنیای واقعی را به آنها ارائه می کند. با وجود مزایای رسانه های دیجیتال و اینکه استفاده مناسب از دنیای مجازی، ذهن کودکان را از چهاردیواری خانه فراتر برده و با شبیه سازی دنیای واقعی، آنها را برای مواجهه با مشکلات واقعی و ارائه راهکارهای واقعی آماده می سازد، باید مضرات و تأثیرات منفی رسانه های دیجیتال را نیز مورد توجه قرار داد.

برخی از منتقدان ادعا می کنند در مورد منافع آموزشی کامپیوترها به شدت اغراق شده است. همچنین بسیاری بر این باورند که بازی های الکترونیکی، نه تنها کودکان را منزوی ساخته و باعث خوشحال آنی آنها می شود، بلکه به از خود بیگانگی، پرخاشگری، ناراحتی های روانی و چاقی در دوران کودکی منجر می شود .

در صورتی که موضوع تا این حد و زیر نظر والدین انجام شود نه تنها مضر نیست بلکه بعضی اوقات لازم هم هست. ولی، گاهی مساله شکل ناخوشایندی به خود می گیرد به این معنی که استفاده ازاینترنت تمام وقت و توان فرد را معطوف به خود می کند و نوجوان و یا جوان چشم از صفحه کامپیو تر برنمی دارد.