فرزندان ما برای زنده ماندن غیر از آب و هوا و غذا، نیازهای اساسی دیگری نیز دارند.

کودکان نیازمند توجه هستند، انسان‌ها در صورت تأمین نشدن نیازهایشان دچار مشکل می‌شوند، پس توجه به کودکان مسأله‌ای مهم و بسیار حیاتی است.

توجه یا نوازش به معنی درک حضور ما توسط دیگری است،کودکان عاشق توجه مثبت هستند، بنابراین باید به اندازه کافی به آن‌ها توجه کنیم، اما نباید از یاد ببریم که توجه باید اندازه مشخصی داشته باشد.

اگر دمای بدن زیاد شود، تب می‌کنیم و اگر دمای بدن کم شود، احساس لرز و ضعف می‌کنیم. میزان توجه نیز مانند دمای بدن است و باید اندازه آن مشخص باشد، توجه بیش از حد یا کمتر از حد لازم، برای کودکان مضر است.

توجه بیش از اندازه می‌تواند کودک را تبدیل به فردی لوس و پر توقع کند و توجه کمتر از حد نیز در کودک فقر عاطفی به وجود می‌آورد.

افراط و تفریط در توجه به کودکان مشکلات زیادی در زندگی آن‌ها به وجود می‌آورد، به طوری که احتمال دارد کودکی که بیش از حد توسط والدین خود مورد توجه قرار می‌گیرد، فردی لوس شود که مسئولیت کمتری بر عهده می‌گیرد.

این فرد انتظار دارد دیگران کار‌های او را انجام دهند و خواسته‌اش را برآورده سازند و در سنین بزرگسالی نیز به فردی پر توقع که انتظار خدمت‌گزاری و توجه همه جانبه را از اطرافیان خود دارد، تبدیل می‌شود