دروغ گویی دربین کودکان خردسال نیز تا حدودی شایع است و کودکان معمولاً در سن پیش دبستانی، بین دو تا چهار سال، دروغ گفتن را شروع می‌کنند.

دروغ گفتن در کودکان خردسال به ندرت باعث نگرانی می‌شود، در حقیقت دروغ گفتن برای کودکان خردسال چیزی غیر عادی نیست و شواهد پژوهشی نشان داده است که این رفتار‌ها در واقع یک نقطه عطف مهم تحولی نیز محسوب می‌شود.

توانایی دروغ گویی با پیشرفت مهارت‌های شناختی از جمله “نظریه ذهن” و “کارکرد‌های اجرایی” رابطه مثبت دارد و در حقیقت، دروغ گفتن اغلب یکی از اولین نشانه‌هایی است که کودک خردسال “تئوری ذهن” را گسترش و می‌تواند به درک دیدگاه دیگران برسد.

ترس کودکان یکی از دلایل درغگوییشان است زیرا اگر کودک بداند که در صورت اقرار به خطای خود مورد سرزنش، تحقیر و تنبیه قرار نمی‌گیرد به ناچار برای فرار به دروغ پناه نمی‌برد.

اجبار یکی از دلایل دروغگویی است ، اگر با اجبار از کودک خواسته‌ای داشته که مورد علاقه او نباشد یا از زیر کار در می‌رود یا به دروغ وانمود می‌کند که آن را انجام داده است.

الگوی نامناسب یکی از دلایل دروغگویی کودکان است چراکه قسمت زیادی از یادگیری در انسان از طریق یادگیری مشاهده‌ای و الگو گزینی است، ازاین رو اگر بزرگسالانی که کودک با آن‌ها زندگی می‌کند دروغ بگویند یا از اعتماد کودک سوء استفاده کنند در این صورت کودک نخستین درس دروغ گویی را از خانواده و الگوهایش می‌آموزد.

از دیگر علت های درغگویی کودکان احساس حقارت است، در کودک و تلاش برای بزرگ جلوه دادن خود، خودنمایی، داشتن توقع بیش از حد، تشویق رفتار‌های نامناسب از طرف والدین و اطرافیان، انتقام گیری از اعضای خانواده و دوستان، بی اعتنایی اطرافیان به دروغ گویی و راست گویی، خیال پردازی، فشار والدین، مربیان و معلم ها، تقویت رفتار دروغ گویی در کودک وقتی که گفتن حقیقت برای او دردسر و مجازات به همراه دارد.

اجتناب یا فرار، دروغ برای ایجاد و ثبات موقعیت خود، دروغ برای اعتماد بنفس و عزت نفس و نوعی استقلال از والدین، احساس قدرت، به دست آوردن چیزی که میخواهد، دروغ برای جلب نظر و توجه اطرافیان، دروغ برای مظلوم نمایی و جلوگیری از ازار دیگران، دروغ برای جلوگیری از مشکل و بحران نیز از دیگر علل درغگویی کودکان است.