شاهان و فرمانروایان دنیا، غذاخوردنشان هم با بقیه‌ی مردم فرق می کند. سفره های آنان خیلی رنگارنگ و محل غذا خوردنشان بسیار پر زرق و برق است. آنها میز و صندلی گران قیمتی برای غذا خوردن دارند و ظرف های غذایشان نیز خیلی گران و عجیب و غریب است.

اما پیامبر(ص) با آنکه رئیس حکومت مسلمانان بود، هیچ وقت مثل شاهان غذا نمی خورد. او خیلی ساده زندگی می کرد. مثل بقیه‌ی مسلمان‌ها روی زمین می نشست و غذا می خورد. سفره، غذا و ظرف غذایش نیز با سفره، غذا و ظرف غذای مسلمان‌ها تفاوتی نداشت. پیامبر (ص) خوشش نمی آمد که مثل شاهان غذا بخورد و مثل شاهان زندگی کند. پیامبر (ص) اصلا شبیه شاهان نبود؛ نه لباسش، نه خانه اش، نه غذاخوردنش و نه هیچ کدام از کارهایش. هیچ وقت شرط نمی‌کرد که حتما اسب گران قیمت برای او بیاورند. هر اسبی که بود، سوار می شد؛ اسب و الاغ و قاطر برایش فرقی نمی کرد. از اینکه کسی را نیز ترک مرکبش بنشاند، ابایی نداشت. او ساده و صمیمی بود و همیشه می فرمود: «من هم یک بنده‌ی خدا هستم.»

شکل نشستن پیامبر نیز خیلی عادی و معمولی بود. بر عکس شاهان که خیلی با غرور می نشینند و سعی می کنند خودشان را خیلی قدرتمند نشان دهند، رسول خدا(ص) خیلی عادی می نشست. او مثل همه ی مردم بود و مثل آنها نیز زندگی می‌کرد.