سلامت اخلاقی، رفتاری، روانی و پنداری در درون یک جامعه نه تنها موجب رشد، بالندگی و پیشرفت آن جامعه می شود، بلکه یکی از عوامل تعیین کننده جایگاه و ارزش یک نظام سیاسی در فضای بین‌المللی به شمار می آید. کودکان از جمله مهم‌ترین پایه های سلامت اجتماعی هستند؛ کودکان همواره جزو یکی از آسیب پذیرترین لایه‌های اجتماعی بوده اند و این امر مربوط به یک فرهنگ و یک مکان خاص نبوده و تقریبا در تمام جوامع ثابت است.

کودک آزاری یک واقعیت تلخ اجتماعی است، هر گونه رفتار یا کوتاهی در انجام عملی که سلامت جسمی، روانی و رشد کودک را به مخاطره اندازد کودک آزاری محسوب می شود، البته آزار کودکان می تواند جسمی، عاطفی، لفظی، جنسی و گاهی نادیده انگاشتن کودکان باشد. دوران کودکی مهم‌ترین مرحله رشد و تکامل جسمی و روانی کودک است؛ کودک آزاری شامل رفتارهایی است که توسط افراد دیگر خصوصا بزرگسالان نسبت به کودکان انجام می گیرد و به نوعی به سلامت جسمی و روانی آنان آسیب می رساند. در واقع آسیب دیدن در دوران کودکی پیامدهای طولانی مدت در آینده را در پی خواهد داشت.

گاهی والدین یا افراد دیگر که به کودکان آزار می رسانند، نمی دانند که رفتار آن ها کودک آزاری است؛ مانند کسانی که کودکان را تنبیه بدنی می کنند، مورد تحقیر و توهین قرار می دهند و به نیازهای اساسی آن ها بی توجه هستند. فشارهای عمومی و محلی، مواجه شدن با یک بچه عقب‌ مانده یا بچه‌ای با اختلال رفتاری، یک خاطره شخصی از مورد آزار قرار گرفتن، استفاده از الکل و داروهای روانگردان، اختلافات زناشویی و بیکاری می‌تواند از عوامل کودک آزاری باشد.

ارائه آموزش های لازم به کودکان از سوی والدین بسیار مفید و ضروری است. آموزش هایی که برای سنین مختلف متفاوت است و شکل خاص خودش را دارد، اما آنچه مسلم است باید این آموزش ها به کودکان ارائه شود. خانواده ها باید اطلاعات و درک صحیحی در مورد وجود خطراتی که از نظر آزار جنسی فرزندان‌شان را تهدید می کند، داشته باشند، درست است که سن آموزش مسائل جنسی به کودکان از ۳ سالگی شروع می شود، اما والدین باید بدانند که تنها در صورتی که کودک از آن ها سوال جنسی کرد باید پاسخ دهند، نه این‌که خودشان بی‌مقدمه برای کودک توضیح دهند. در واقع والدین باید به خاطر داشته باشند که سوالات کودک را به صورت کلی و متناسب با سن او پاسخ دهند.

در آموزش به کودک خصوصی کردن و شخصی نشان دادن اندام‌های جنسی به آن ها مهم است، زیرا یاد می‌گیرند که از خودشان مراقبت کنند. نکته مهم آن است که در این آموزش جنسی نباید کودکان به خاطر اندام جنسی‌شان شرمسار شوند. ریشه بسیاری از انحرافات جنسی در بزرگسالی را دوران کودکی است و توجه به تربیت جنسی کودکان ضرورت دارد. در واقع فرد در دوره های رشد کودکی، نوجوانی و جوانی باید به گونه ای آموزش ببیند که با جنسیت خود آشنا گردد و آن را بپذیرد، نقش مذکر یا مونث بودن از لحاظ اجتماعی را درک کند، احکام در ارتباط با مسائل جنسی مربوط به خود و روابط با همجنس و جنس مخالف را فرا گیرد و در نهایت آمادگی روانی برای ازدواج و تشکیل خانواده را پیدا کند.

یکی از اهداف مهم تربیت جنسی رشد جنسی کودکان در شرایطی سالم و طبیعی و به دور از هرگونه نارسایی ها، بلوغ زودرس و سایر انحرافات جنسی دانست. موضوع کودک آزاری نیازمند واکاوی و تحلیل بیشتر از سوی جامعه  شناسان بوده که البته باید از سوی متولیان امور مورد توجه بیشتر قرار گیرد، زیرا کتمان روند رو به رشد کودک آزاری چه بسا بر شدت آن می افزاید؛ از طرف دیگر میل به خشونت و رفتارهای خشونت بار در جامعه به رویه‌ای عادی در زندگی بدل می شود که متاسفانه کودکان از قربانیان اصلی این روند هستند.