کودکان دوست دارند هر جایی سرک بکشند و بفهمند داخل کیف و ساک و کشو و کمد چه خبر است. این رفتار شاید ابتدا قابل تحمل باشد اما به مرور مخصوصا وقتی پای غربیهها به میان میآید، برای مادر مسئله ساز میشود. این موضوع به سن آن ها بستگی دارد. کودکان زیر ۳ سال از […]
کودکان دوست دارند هر جایی سرک بکشند و بفهمند داخل کیف و ساک و کشو و کمد چه خبر است. این رفتار شاید ابتدا قابل تحمل باشد اما به مرور مخصوصا وقتی پای غربیهها به میان میآید، برای مادر مسئله ساز میشود. این موضوع به سن آن ها بستگی دارد. کودکان زیر ۳ سال از روی کنجکاوی به همه چیز دست میزنند، اما بعد از ۳ سال متوجه مالکیت و ممنوعیتها میشوند ولی به دلیل خواستههایی که دارند، قوانین را زیرپا میگذارند.
نه، کودکان زیر ۳ سال تفاوت بین داشتههای خود و دیگران را درک نمی کنند بنابراین توصیه میشود والدین برای پیشگیری از بروز خطرها، چنین وسایلی را در دسترس او قرار ندهند. در این دوره باید مسایل را جدی تر گرفت و اجازه نداد کودک به وسایلی که به او مربوط نیست، مانند کیف والدین یا چیزهایی که برای او ممنوع شده اند (مانند شکلات) دست بزند.
قبل از هر چیز باید به کودک آموزش داد که هر فرد مالک وسایل خود است. بعد از آنکه این موضوع را درک کرد، باید حواس جمع بود و در صورت شکسته شدن قوانین، کودک را جریمه کرد. منظور از جریمه فقط اعمال محدودیت است نه تنبیه بدنی، مثلا محرومیت از حضور در جمع و…
گاهی کودکان در دوران دبستان شروع به برداشتن پول از کیف مادر میکنند. مادر هم متوجه این موضوع نیست و با هشدار مثلا اولیای مدرسه تازه متوجه میشود. این موضوع به دلیل آموزش ندادن درست اصل مالکیت است. در واقع کودکان تصور میکنند که دزد فقط شخصی است که در فیلمها میبیند و نقاب به صورت میزند. باید به کودک فهماند که این کار هم نوعی دزدی است. مثلا میتوان به او گفت: «این کار تو زشت است و همان دزدی محسوب میشود.»
مثلا باید به او گفت: «چون پسرخوب و مرتبی هستی و از وسایل خودت استفاده میکنی، این جایزه را به تو میدهم» اما گفتن جملههایی مانند «چون دزدی نمیکنی یا دست تو کیف مامان نمیکنی، جایزه میگیری» کاملا اشتباه است. برای انجام ندادن کار بد نباید کودک را تشویق کرد بلکه برای خوب بودن و انجام دادن کارهای خوب باید تشویق شود و این از نکتههای ظریف تربیتی است.