اکتبر 17
بازدید : 2387
نظرات : بدون دیدگاه
ارزش و احترام قائل شدن

احترام احساسی مثبت از ارج نهادن و اعتنا به فرد یا شی‌ء است که فرد احترام‌ گذارنده آن را سزاوار احترام می‌شمارد. حرمت نهادن، نکوداشت، بزرگ داشتن و ارج نهادن است. فردی که به شخص یا چیزی احترام می‌گذارد، به آن شخص یا چیز توجه می‌کند و برای آن اندازه‌ ای ارزش قائل می‌شود. این […]

احترام احساسی مثبت از ارج نهادن و اعتنا به فرد یا شی‌ء است که فرد احترام‌ گذارنده آن را سزاوار احترام می‌شمارد. حرمت نهادن، نکوداشت، بزرگ داشتن و ارج نهادن است. فردی که به شخص یا چیزی احترام می‌گذارد، به آن شخص یا چیز توجه می‌کند و برای آن اندازه‌ ای ارزش قائل می‌شود. این ارزش‌گذاری متعاقباً ممکن است خود را در رفتار و عملکرد احترام‌ گذارنده نسبت به احترام‌ یافته نمایان کند.

 

احترام‌ گذارنده معمولاً امتیازها و کیفیت‌هایی را در فرد یا چیزی می‌بیند و این‌گونه داوری می‌کند که آن فرد یا چیز، سزاوار توجه، پاسخ و ارزش‌گذاری است و باید ادعای او بر حق و حقوقی را نیز به رسمیت شناخت. با تغییر این امتیازها و کیفیات ممکن است میزان احترام نسبت به آن فرد یا شی نیز تغییر یابد.

 

احترام قائل شدن با توجه کردن همراه است و این توجه داشتن در بسیاری موارد صرف انرژی یا مسئولیت هایی نیز با خود می‌آورد و بنابر اصل کم‌کوشی، انسان این صرف انرژی را زمانی انجام می‌دهد که آن را برای بقای خود یا هماهنگی بهتر با محیط لازم ببیند.

 

بنابراین احترام گذاردن با دوست داشتن تفاوت دارد. دوست داشتن و علاقه ممکن است در تمایل درونی سرچشمه داشته باشد اما احترام می‌تواند تنها به خاطر جبر محیط در فرد نهادینه شده باشد. احترام با رعایت نیز تفاوت دارد. رعایت حداکثر سرعت توسط رانندگان یا رعایت آتش‌بس مورد توافق توسط دو گروه متخاصم ممکن است رعایت محض باشد و عنصر احترام در آن‌ها وجود نداشته باشد. اگر پدر و مادری به فرزند خود احترام بگذارند، در تربیت او موفق‌ترند. چون کودکان دراین‌صورت بهتر به سخنان و نصایح والدین خود گوش می‌دهند؛ اگر به شخصیت آن‌ها بی‌احترامی یا توهین شود، این رفتار دشمنی و کینۀ آن‌ها را به همراه خواهد داشت.

 

  • شخصیت قائل شدن و احترام گذاشتن به فرزندان به طرق زیر:

۱- در صورت بروز خطا از آن‌ها، در میان جمع به سرزنشان نپردازیم.

۲- در صورت بروز خطا از فرزندمان، عذرش را بپذیریم و حتی گاهاً برای او عذر بتراشیم و به او بگوییم تو بزرگتر از آنی که چنین خطایی انجام دهی.

۳- در صورت بروز خطا از آن‌ها، کل اعمال خوب و بدشان را زیر سؤال نبریم.

۴- اگر خواستند کاری انجام دهند به تناسب سن و کاری که می‌خواهند، انجام دهند آنان را برای موفق شدن کمک کنیم. مثلاً برای کودکی خردسال دست گرفتن سینی چای و بردن آن به اطاق مهمان کار بزرگی است. مرتب او را نترسانیم بلکه به او کمک کنیم تا شخصیت خود را به نمایش بگذارد. و … .
۵- به هنگام انجام کار خوب آن‌ها را تشویق کنیم.
۶- به دوستان آنان احترام بگذاریم.
۷- جلو دوستانشان آنان را سرزنش نکنیم و نقطه ضعف‌هایشان را به رخشان نکشانیم، چرا که در آن‌ صورت دوستانش هم به آنان احترام نمی‌گذارند.
۸- به اظهار نظرشان خصوصاً در دوران بلوغ و بعد از آن توجه کنیم. حتی در برخی موارد با آنان مشورت کنیم.
۹- احترام گرفتن زن و شوهر از هم‌دیگر توسط والدین باعث، احترام فرزندان نسبت به آن‌ها می‌شود. مثلاً پیش فرزندانشان از هم‌دیگر بدگویی و غیبت نکنند. قدر زحمات متقابل هم‌دیگر را بدانند.

۱۰- مرد باید هم‌چون ستونی برای بقای خانواده انگاشته شود و همسر احترام خوبی نسبت به او قائل شود تا فرزندان در مواقع لزوم ابهت و بزرگی خاصی را در پدر ببیند. البته ظلم‌هایی که توسط برخی از مردان انجام می‌شود ربطی به دین ندارد و از نوع سوء استفاده‌هایی است که انسان‌های ظالم هر جا فرصت یابند ظلم خود را اعمال می‌کنند.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما