دوست داشتن پدر و مادر کافی نیست. باید میزان علاقه و دوستیمان را نسبت به آنها ابراز کنیم. پدر و مادر در صورتی از ما راضی میشوند که بدانند ما واقعاً آنها را دوست داریم و به آنها عشق میورزیم.
والدین حق بزرگی بر گردن ما دارند؛ زیرا زحمتهای طاقتفرسایی را به خاطر ما متحمل شدهاند. از شیره ی وجودشان مایه گذاشته و ما را بزرگ کردهاند. ما باید این زحمات پدر و مادرمان را جبران کنیم. پدر و مادر همیشه به خدمت نیاز دارند به خصوص در دوران پیری که ضعیف و ناتوان میشوند و دستشان از همه جا کوتاه میگردد. هم در روایات و هم در آیات قرآن به این نکته اشاره شده که در دوران پیری و ناتوانی پدر و مادر باید کمک کنیم. مادران بیشتر نیاز به کمک دارند پس وظیفه ی ما در مقابل مادرمان بیشتر است. خداوند توصیه نموده است که در دوران پیری پدر و مادر به آنها کمک نمایند. خداوند میفرماید: «و وصینا الانسان بوالدین حسناً؛ما به انسان توصیه نمودهایم که به پدر و مادر خود خدمت نموده و به نیکی برخورد کنند.»
ادب و احترام در برابر پدر و مادر از عناصر حیاتی است که سعادت و خوشبختی انسان وابسته به آن میباشد. خانههایی که اخلاق و آداب اسلامی در آن مراعات نمیشود، از احساس لذت و صفای زندگی محروماند. فرزندانی که احترام و ادب پدر و مادر را حفظ و رعایت نمیکنند، عاقبت خوبی ندارند، خداوند در قرآن میفرماید: «لاتعبدون الّا الله و بالوالدین احساناً؛ جز خداوند را نپرستید و در برابر پدر و مادر نیکی کنید، یکی از مصادیق نیکی کردن، برخورد نیک و رعایت ادب در مقابل آنها است.»
یکی از شاخصهای مهم در خوب بودن ما این است که از پدر و مادر حرف شنوی داشته باشیم. همه پدر و مادرها سعادت و خوشبختی فرزندانشان را میخواهند. هیچ کسی دوست ندارد که فرزندش بدبخت و بیچاره شود. لذا دستورات والدین به خاطر این است که فکر میکنند این کار به صلاح فرزندش میباشد. البته در برخی موارد هم ممکن است تشخیص آنها اشتباه باشد.
بنابراین، اصل نیت و انگیزه والدین خوب است، حتی در مواردی که پدر و مادر کاری را از ما میخواهند یا برای ما انجام میدهند که ما یقین داریم این کار و این تصمیم به صلاح ما نیست و پیامد منفی دارد، باز هم نباید به صورت صریح و فوری مخالفت کنیم، باید کاملاً احترام آنها را حفظ نموده و با رعایت احترام و ادب برخورد نماییم. اگر میدانیم تصمیم و تشخیصشان اشتباه است، باید با استدلال و منطق برای آنها توضیح دهیم که این کار به صلاح ما نیست. به تعبیر دیگر، تصمیم و پیشنهاد پدر و مادر را با ملایمت و نرمی نقد کنیم، اما به هیچ وجه در مقابل خودشان موضعگیری نکنیم، شخصیت آن ها غیر از تصمیم و تشخیصشان است.