کبودی و شکستگی استخوان از شایع ترین کودک آزاری هاست، در حالی که آزار جسمانی قابل رؤیت است نوع دیگری از سوء استفاده از کودکان وجود دارد که زخمی عمیق و پایدار بر کودک می گذارد و آن کودک آزار عاطفی است. اگر به کودک مورد آزار قرار گرفته زودتر کمک کنید، شانس بیشتری برای درمان دارد. با شناسایی علائم شایع سوء استفاده، می توانید سریع تر مداخله کرده و این موضوع می تواند در زندگی کودک تأثیر زیادی بگذارد.

سوء استفاده از کودکان مانند زخم های فیزیکی و کبودی و شکستگی قابل رؤیت هستند. اما برخی از کارها نیز جزء کودک آزاری قرار می گیرند؛ از جمله نادیده گرفتن نیازهای کودکان، قراردادن آن ها در موقعیت های خطرناک بدون نظارت شما و انجام اعمالی که کودک احساس بی ارزشی کرده یا احساس کند او را احمق فرض می کنید، نیز جزء کودک آزاری محسوب می شود، که می تواند آسیب های جدی احساسی و روانی به وجود آورد.

سوء استفاده از کودکان انواع مختلفی دارد. با این حال مهم ترین عنصری که اثر عاطفی بر کودک دارد روابط با اعضاء خانواده است. پدر و مادر باید بدانند که کودک برای ایمنی خود، نیاز به پیش بینی رفتارها و مرزهای روشن دارد. کودکان آسیب دیده نمی توانند رفتارهای پدر و مادر خود را پیش بینی نمایند و جهانی را که درون آن قرار دارند، ترسناک و غیر قابل پیش بینی می دانند. گاهی آزار و اذیت، یک سیلی است و گاهی سکوت سنگینی که حکم فرماست. در نتیجه کودک احساس ناامنی می کند.

نمونه ای از کودک آزاری عاطفی عبارتند از: تحقیر مدام یک کودک؛ مقایسه ی منفی وی با دیگران، با ذکر کلماتی مانند: وی خوب نیست و کارش اشتباه است؛ فریادهای مکرر و زورگویی؛ محدودکردن تماس های فیزیکی محبت آمیز از قبیل در آغوش گرفتن کودک، عدم بوسه بر صورت کودک و یا دیگر نشانه های مهر و محبت؛ افشای خشونت و سوء استفاده ی دیگران از کودک.

عدم مراقبت و علاقه مندی به کودک شامل محروم کردن وی از نیازهای اساسی از جمله غذا، پوشاک، بهداشت، عدم نظارت بر رفتارهای کودک می باشد. گاهی پدر و مادر از نظر فیزیکی به بچه های خود رسیدگی می کنند، اما از نظر ذهنی قادر نیستند نیازهای کودک خود را شناسایی کنند. عدم توجه به این موضوع باعث آسیب جدی به کودک شده و ممکن است وی دچار افسردگی، اضطراب شده و یا به سوی مواد مخدر روی بیاورد، به این ترتیب امنیت کودک مختل می شود.

کودک بیش از اندازه در مورد کارهایی که اشتباه انجام داده، دچار ترس و اضطراب می شود. افراط در رفتار، این موضوع را نشان می دهد که آنان یا بسیار سازگار، بسیار منفعل و یا تهاجمی خواهند بود. کودک دست به اعمالی می زند که بزرگسالان انجام می دهند، مانند: مراقبت از بچه های دیگر. گاهی هم رفتارهای نامناسب و بچه گانه ای انجام می دهد، مثل: تاب خوردن، مکیدن انگشت، پرتاب کردن اشیا و کج خلقی.