اگر به بسترهای شکل گیری هویت توجه کنید؛ خواهید دید که فرد در جامعه، محیط های اجتماعی و روابط متقابل با دیگران می تواند خود را بهتر بشناسد و رشد کند. هویت کودکان و نوجوانان در راستای اجتماعی شدن آن ها سازمان دهی می شود و تکامل می یابد.

حال بهترین بستر پایه ریزی این امر مهم کجاست؟ چه باورها و اعتقاداتی زمینه را برای رشد و تقویت هویت کودکان و نوجوانان فراهم می آورند؟ هویت را خود فرد کسب می کند یا جامعه نیز در شکل گیری آن مسئول است؟

هویت فرد از تمایل و کشش های درونی شروع می شود و تا وادی عمل و به فعلیت رساندن آن بینش ها و ادراکات پیش می رود. در جریان هویت سازی برای کودکان و نوجوانان تلاش بر این است که در وهله ی اول آن ها آمادگی روحی و معرفتی پیدا کنند و در راستای آن ابعاد مختلف آموزش و تربیت از جمله جسمانی، عقلانی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و … رشد و تکامل یابد.

بنابراین پرورش این چنین شخصیت قدرتمندی نیازمند قدم گذاشتن در مسیری است که با سختی ها و ناملایماتی همراه است و استواری و ثابت قدم بودن ملاک اصلی آن می باشد. این موارد، عنوانی است که در تربیت حماسی وجود دارد. حماسه و حماسه پروری ارتباط عمیقی با تربیت افراد دارد. تربیت حماسی علاوه بر تأکید بر تربیت و رشد خود فرد، او را برای حضور در جامعه نیز مهیا می کند. پایه و زیربنای این تربیت با حق پذیری و شعور شروع می شود و نهایت آن به شجاعت و ایثار منتهی می شود و لازمه این مسیر چیزی جر فرمان پذیری و صبر نیست. پرورش هویت و خود باوری رکن اساسی در جریان حماسه پروری است.

نسل حماسه ساز، نسلی است که با شناخت و تفکر پیش می رود؛ خود را متعهد و مسئول می داند و پذیرش فرمان هایی که به وی داده می شود مهم ترین نقش را در جریان فعالیت های او دارد. ظهور، تنها در گرو این نسل حماسه ساز است که با تربیت حماسی ممکن می شود. اینجاست که بر همگان مشهود می گردد که حماسه ی کربلا تنها یک واقعه نیست، بلکه حماسه پروری در جهت تربیت نسلی با هویت و خودساخته از جمله اهداف آن به شمار می آید.