واژه انس، یعنی خو گرفتن و آرام یافتن به چیزی و انس گرفتن، یعنی همدم بودن، خو گرفتن، ارتباطی فراتر از یک رابطه معمولی و ارتباطی مستحکم که موجب تأثیرپذیری و تأثیرگذاری باشد. با تعریفی این چنین، انس جوانان با قرآن، معنای ژرف تری به خود می گیرد و هدفی والاتر برایش قابل تصور است؛ هدفی که دلیل نزول قرآن است.

انس با قرآن، یعنی آموختن قرآن (قرائت صحیح قرآن)، استمرار بر قرائت قرآن، فهم قرآن و تدبردر آیات آن و عمل به قرآن؛ امّا کمال انس با قرآن، زمانی حاصل می شود که موجب تغییر رفتار شود؛ بدان صورت که شخص و به دنبال آن جامعه، به آرامشی معنوی دست یابند و از دغدغه هایی که گریبان گیر افراد یا جامعه غیردینی است، برهند.

یک شروع خوب، می تواند به اشتیاق شما کمک کند. باید از ابتدا انسان، تعادل را رعایت کند و به میزانی برای مطالعه وقت بگذارد که باعث خستگی و بی میلی نشود. همیشه در روز زمانی دست از تلاوت قرآن بردارید که هنوز مقداری میل به تلاوت دارید و با زیاد خوانی، خود را خسته نکنید؛ زیرا کیفیت بهره برداری از قرآن نسبت به کمیت آن، از اهمیت بالاتری برخوردار است. و احساس نیاز برای انسان، در کیفیت حاصل می شود؛ نه در کمیت. چند راهکار برای یک شروع خوب و پرانرژی:

۱. روایات مربوط به اهمیت قرآن را مطالعه کنید.

۲. معاشرت با کسانی که انس بیشتری با قرآن دارند و موفقیت هایی نیز در این زمینه کسب کرده اند.

۳. مطالعه زندگانی افرادی که با قرآن زیاد سر و کار داشته اند.

۴. پرهیز از گناه و توبه از گناهانی که در گذشته مرتکب شده اید؛ زیرا گناه، لذت و شیرینی عبادت در ذائقه انسان را از بین می برد.

۵. گوش دادن به برنامه های زیبای قرآنی از صدا و سیما و تهیه سی دی های جذاب و استفاده کردن از آن ها.

۶. تهیه نوارهای قرآن که با صوت زیبا قرآن را تلاوت می کنند.

۷. تلاوت روزانه قرآن.

۸. توجه به معانی و مفاهیم قرآن، هنگام خواندن آن.