کودکان حدود دو سالگی در زمان بازی یکدیگر را هل می‌‌‏دهند، گاز می‌‌‏گیرند و یا کتک می‌‌‏‌‌‏زنند. آن ها به شدت از رفتار همسالان خود خشمگین می‌‌‏شوند زیرا هنوز رابطه برابر را نیاموخته‌‌‏اند. کتک زدن در سن ٣ سالگی و بعد از آن طبیعی نیست و نیاز به بررسی دارد.

.

دخالت والدین

وظیفه کودکان در این محدوده سنی نیست که از خود مراقبت کنند، آن ها نیاز دارند شخص بزرگسالی کنار آن ها باشد تا اگر کودکی اقدام به زدن یا هل دادن دیگری کرد، فرد بزرگسال بدون داد زدن یا دعوا کردن او را متوقف کنند.

.

اگر زد تو هم بزن

این جمله، آسیب فراوانی به کودک ما خواهد زد. تمام آموخته‌‌‏های فرزندتان زیر سوال خواهد رفت و این سوال پیش می‌‌‏آید پس اگر کسی کار بدی کرد من هم می‌‌‏توانم آن را تکرار کنم؟ به علاوه او را در خطر آسیب فیزیکی بعضا جبران ناپذیر قرار می‌‌‏دهید و به کودکان خشم، مجازات و کینه ورزی را آموزش خواهید داد.

.

رفتار مناسب چیست؟

باید بداند زمانی کار به برخورد فیزیکی رسید، بهتر است دست خود را بالا بیاورد و بگوید نزن. با آموزش این رفتار به فرزند خود، شما به او می‌‌‏آموزید که در رابطه با دیگران می‌‌‏تواند حد و مرز مشخصی قرار دهد و از خود دفاع کند. اگر طرف مقابل به کار خود ادامه داد، فرزند شما باید محیط را ترک کند. با این کار به فرزندتان می‌‌‏آموزید که انسان‌‌‏هایی در زندگی سر راه ما قرار خواهند گرفت که دچار اختلالات رفتاری هستند، و عاقلانه‌‌‏ ترین واکنش این است که با این افراد درگیر نشویم. ترک کردن محیط، نه نشانه ترسو بودن شخص است، و نه دلیل بر بی عرضگی او می‌‌‏باشد، تنها نشان می‌‌‏دهد شخص، فرق خوب و بد، و درست و غلط را می‌‌‏داند.

.

روش صحیح این است که دلیل دعوا را جویا شوید و با فرزندتان صحبت کنید چگونه با کودکی که او را کتک زده است، برخورد کند، البته منظور آموزش سیلی در مقابل سیلی نیست. به عنوان مثال به کودک یاد دهید به کسی که تو را زده است بگوید: تو دیگر دوست من نیستی و من دیگر با تو بازی نخواهم کرد. کودک تا ۸-۷ سالگی معمولا به حمایت والدین نیاز دارد و باید بفهمد که می‌تواند روی کمک والدین حساب کند. به این ترتیب اعتماد‌ به‌ نفس او بالاتر می‌رود و در دعواهای بعدی مقاوم‌ تر خواهد بود.