نفوذ والدین در کودکان تنها محدود به جنبه های ارثی نیست، بلکه در آشنایی کودک با زندگی جمعی و فرهنگ جامعه نیز خانواده نقش مهمی را ایفا می کند. موقعیت اجتماعی خانواده ، وضع اقتصادی آن، افکار و عقاید، آداب و رسوم، ایده آل ها، آرزوهای والدین و سطح تربیت آنان در رفتار کودکان نفوذ فراوان دارد.

یکی از دوره های مهم هر نظام آموزشی در جهان، دوره ی ابتدایی است؛ دوره ای که رشد و تربیت و تکوین شخصیت کودکان تأثیر بسزایی دارد. این دوره را دوره ی تأدیب، خلاقیت، بروز استعدادهای عمومی و کودکی سوم گفته اند. دبستان عبارت است از یک واحد تربیتی که به وسیله یا با اجازه ی آموزش و پرورش برای تربیت کودکانی که در سنین هفت یا یازده سال هستند، تأسیس می شود.

دوره ابتدایی دوره آموزشی رسمی کودکان است. به مدارس آموزشی این دوره دبستان گفته می‌شود. در ایران، دوره ابتدایی یا دوره دبستان، یک دوره ۶ ساله‌ است که دانش آموزان در سن ۷ سالگی وارد شده و پس از ۶ سال از این مقطع آموزشی وارد دورهٔ دبیرستان یا هنرستان می‌شوند. در حال حاضر دورهٔ ابتدایی شامل شش پایه است. دانش آموزان پس از کسب شرایط قبولی در شش پایه، وارد مقطع دبیرستان یا هنرستان می‌شوند.

اولین مرحله کلاس اول است البته قبل از کلاس اول به دلخواه بعضی به دورهٔ پیش دبستانی می‌روند بعد از کلاس اول کلاس دوم آغاز می‌شود. درکلاس سوم دانش اموزان در درس قران مهارت پیدا می‌کنند. کلاس چهارم دورهٔ پایه است. در کلاس پنجم دانش اموزان فارسی را به خوبی می آموزند وبه کلاس ششم وارد می‌شوند. این پایه نو تأسیس است و دارای کتب بروز تر است و بر مسئله اخلاق تأکید دارد.

دانش آموز دوره ابتدایی دوره ای است که به لحاظ عاطفی جسمانی روانی دانش آموزان در مرحله رشد قرار دارند .لازم است معلم و والدین با شناخت ویژگی های مختلف دانش آموزان در این دوره سنی در صدد رفع هر چه بهتر نیازهای مختلف آن ها باشند. دانش آموزان بزرگترین سرمایه های انسانی هر جامعه به حساب می آیند زیرا با به کارگیری علم ودانش و مهارت های آموخته شده می توانند گام های استواری درجهت تعالی و رشد و آبادانی جامعه بردارند.

متاسفانه در اهداف تربیتی و آموزشی بین دوره‌های مختلف تحصیلی یک جدایی مشاهده می‌شود. رفع این معضل با یک نگاه مدیریتی متحول امکان پذیر است تا بتواند پیوند واقعی و مفهومی مناسب بین دوره‌های مختلف تحصیلی ایجاد کند. مهم‌ترین اثر این پیوند، اشتراک در حیطه‌هایی است که به آن‌ها اشاره شد و نتایجی که در تعلیم و تربیت به دنبال آن‌ها هستیم.

بهره گرفتن از شیوه‌های مناسب پیوند بین اهداف تربیتی و آموزشی خانه و مدرسه، بهترین عامل در انتقال این موضوعات معلمان موفق مدارس ابتدایی و معلمان همان مدرسه هستند. اختصاص دادن جلسات انجمن اولیای مدارس به صحبت‌های تکراری یا انتقال برخی کلمات و واژه‌های تخصصی و علمی در روان شناسی و مشاوره، دردی از کاستی‌های تربیتی و آموزشی کودکان را درمان نخواهد کرد، از این رو باید به دنبال واقعیت‌های موجود گشت و بالاترین واقعیت آن شناختی است که معلم مجرب و آگاه ابتدایی به دانش آموزان خودش دارد.