فرزند، شادی خانواده

فرزندان شاداب و پرشور و نشاط در چه خانواده هایی بزرگ می شوند و والدین آن ها چه خصوصیاتی دارند؟ زمینه خرسندی و رضایت فرزندان در زندگی چگونه فراهم می شود؟ سلامتی روان در چه خانواده هایی بیشتر مشاهده می شود؟

نگاه به فرزند می تواند موجب نشاط والدین و سلامت روانی آن ها شود. یکی از بزرگ ترین عوامل شادی آفرین برای والدین اولین ملاقات آن ها با فرزندان سالم خویش پس از تولد بوده است. هم زمان با تولد فرزند، زن و شوهری که صاحب فرزند شده اند، پدر و مادر خطاب می شود. و لذا آن ها زندگی خود را معنا دارتر از گذشته می یابند. و بعدها نیز شنیدن الفاظ «مامان» و «بابا» از زبان کودک برای آن ها لذّت بخش است. تولد فرزندان هم فی نفسه موجب نشاط والدین می شود. زوجین از دیدن فعالیت های شیرین و دل انگیز آن ها و نگاه به چهره های بشاش و تبسم آفرین فرزندان احساس شادمانی می کنند. بنابراین، همان گونه که تولد فرزندان می تواند موجب نشاط و سلامت روانی والدین شود، نگاه به چهره فرزند نیز می تواند نشاط وصف ناشدنی برای والدین به ارمغان آورد و موجب سلامت روانی آنان شود. لذا وقتی که از امام صادق (ع) سؤال می کنند که: از بهترین چیزها برای آدمی چیست؟ می فرماید: «نگاه کردن به فرزند جوانی که در حضور والدین است».

 

والدین در سلامت روان نسل‌های آینده نقش مؤثری دارند و سختگیری پدر و مادر احتمال مشکلات روانشناختی را در بزرگسالی افزایش می دهد. والدینی که کنترل روانشناختی کمتری بر روی فرزندانشان دارند، انعطاف پذیر هستند و مقتدرانه عمل می‌کنند؛ شادی و رضایت از زندگی بیشتری را در بزرگسالی فرزندانشان رقم می زنند.

 

افرادی که در سال های ابتدایی زندگی، کودکی و نوجوانی رابطه گرم و صمیمانه با والدین‌شان دارند و والدین هم پاسخگوی نیازهای متفاوت آن ها بوده‌اند، سلامت روان بالاتر و رضایت از زندگی بیشتری را در اوایل، اواسط و اواخر بزرگسالی تجربه می‌کنند. این والدین مقتدر و انعطاف پذیر بر روی فرزندانشان کنترل اعمال می کنند اما در عین حال پذیرنده و پاسخ دهنده نیز هستند. مقررات واضحی برای رفتارهای کودکان وضع می کنند. آن ها همچنین دلیل و منطق این قوانین و محدودیت ها را توضیح می دهند و نسبت به نیازها و دیدگاه های کودکانشان نیز پذیرنده هستند.

 

کنترل‌گری بیش از حد والدین استقلال کودکان را محدود می‌سازد، توان کودک در تنظیم رفتارش کاهش می یابد و نمی‌تواند به تنهایی تصمیم بگیرد، حریم شخصی برای خود ندارند که خود سبب پرورش وابستگی در کودک می شود. شکل گیری دلبستگی ایمن میان کودک و والدین منجر به شکل دادن دلبستگی مطمئن در آینده و زندگی بزرگسالی فرد می گردد.

 

پدر و مادرها فرصتی برای کشف جهان را برای کودکان فراهم می سازند، در حالی که روابط گرم، دوستانه و پاسخگویی آن‌ها به توسعه مهارت‌های اجتماعی و هیجانی کودک کمک می کند. برای یک زندگی سالم ایجاد یک تعادل میان کار و زندگی مهم است، بنابراین به عنوان پدر و مادر زمانی برای پرورش و غنی سازی ارتباط با فرزندان مورد نیاز است.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما