حساسیت های اجتماعی

برای ایجاد سازگاری، بکوشید خودتان الگوی خوبی باشید و با دوستانتان بی دلیل قطع رابطه نکنید. خوردنی بیشتری را در اختیار فرزندتان بگذارید تا با دوست خود به صورت مشترک استفاده کند. با بیانی نرم و در موقعیت های عاطفی برخورد خوب با دوست را به او بیاموزید و ارزش دوست خوب را برایش تبیین […]

برای ایجاد سازگاری، بکوشید خودتان الگوی خوبی باشید و با دوستانتان بی دلیل قطع رابطه نکنید. خوردنی بیشتری را در اختیار فرزندتان بگذارید تا با دوست خود به صورت مشترک استفاده کند. با بیانی نرم و در موقعیت های عاطفی برخورد خوب با دوست را به او بیاموزید و ارزش دوست خوب را برایش تبیین کنید تا بداند برای انجام یک بازی لذت بخش، به دوستان خود نیاز دارد. در صورت استمرار دوستی کودکتان از تشویق و تحسین او غافل نشوید. علل عمده حساسیت های بی مورد کودکان در بازی هایی که جنبه اجتماعی دارند:

.

۱. مراقبت های شدیدی که پدر و مادر و یا سایر افراد بزرگسال خانه بر کودک اعمال می کنند: کودکی که تحت مراقبت های وسواس گونه شدید قرار می‌گیرد اعتماد به نفس و خود باوری ندارد، والدینی که در نجاست و طهارت کودک طرز لباس پوشیدن او وسواس بسیار به خرج می دهند کودک خود را نامتکی به خود بارمی‌آورند و او همیشه هراس این را دارد که دیگران کار اورا ناقص ارزیابی کنند و او را مورد سرزنش قرار دهند.

 

۲. محدودیت شعاع فعالیت های اجتماعی کودک و یا تک فرزند بودن او باعث می شود کودک نتواند رابطه خوبی با همسالان خود برقرار کند، و به اصطلاح لوس بار بیاید.

 

۳. ضعف ارتباطی والدین با کودکشان علت دیگری است که در اکثر مواقع دیده می شود پدر یا مادر به دلیل مشغله فراوان کاری به خواسته های اولیه کودکشان که همانا یادگیری روشهای صحیح در فرایند اجتماعی شدن است قصور یا تقصیر می کنند. لذا وقتی کودک وارد اجتماعی گسترده تر از خانه می شود نمی تواند با محیط جدید تعامل درستی داشته باشد.

 

توصیه ها:

۱- اجازه دهید که بچه با سایرین بازی کند و هیچ گاه دخالت نزدیک در رفتار او با سایر بچه ها نکنید. بگذارید خودش با تجربه و آزمایش و خطا با دوستان خود به وفاق برسد و مثلا تا اختلاف کوچکی با یکی پیدا کرد او را به داخل خانه برنگردانید.

 

۲- حضور کودک شما در مهد کودک و یا مقطع پیش دبستانی روند اجتماعی شدن کودک شما را تسریع می کند و عقب ماندگی های احتمالی او را در این ناحیه جبران می کند.

 

۳- پیشنهاد بعدی ما آموزش تدریجی چگونگی رفتار با غریبه ها به کودک است. او را از غریبه ها نترسانید و نگویید که با غریبه ها صحبت نکن و جوابشان را نده و نگاه به آن ها نکن. زیرا این توصیه ها باعث ترس بی مورد کودک از غریبه ها می شود مثلا بگویید که به غریبه ها سلام کن. اما چیزی از آن ها نگیر. او را تشویق کنید که رفتاری دوستانه با سایرین داشته باشد، و با احترام به غریبه ها برای او الگوی رفتار دوستانه باشید.

 

۴- لازم است پیوسته با دید و بازخورد مثبت و سازنده به کودکتان نگاه کنید. هر گونه احساس و نگرشی که ما نسبت به کودکان و نوجوانان داریم، بدون شک در رفتار فی ما بین تأثیر بسزایی خواهد داشت. اگر احساس و نگرش ما نسبت به کودک مملو از ضعف و درماندگی او باشد، منجر به رفتارهایی نظیر بی رغبتی و بی توجهی نسبت به او، یا حمایت بیش از حد از وی خواهد شد، که در هر دو صورت کودک نمی‌تواند از حس ارزشمندی و اعتماد به نفس لازم برخوردار باشد.

 

۵- برای کودک خود تجارب خوشایندی از فعالیت‌های مستقل و آزاد فراهم نمایید: به آن ها فرصت دهید تا با فعالیت‌های مستقل، احساس مسؤولیت و مراقبت از خویشتن را بیابند. برای این کار ایجاد انگیزه‌های لازم برای تحرک و فعالیت‌های داوطلبانه بسیار حائز اهمیت است.

 

۶- تجارب موفقت‌آمیز کودکان و نوجوانان را افزایش دهید: یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد و تقویت حس اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان، به ویژه نوجوانان کمرو و یا ناموفق، فراوانی موفقیت‌های آن ها در انجام فعالیت‌‌های مختلف می‌باشد. به عبارت دیگر لازم است برنامه‌های آموزشی و فعالیت‌هایی که برای آن ها پیش‌بینی می‌شود به گونه‌ای تهیه و تنظیم گردد که با سعی و تلاشی که از خود نشان می‌دهند موفق به انجام آنها بشوند.

 

۷- در پایان باز هم متذکر می شوم که کودک خود را به هیچ عنوان با دیگری مقایسه نکنید. در عین حال که به او مشاوره و راهنمائی می دهید از دخالت در دعواهای او خودداری کنید. اجازه بدهید که روی پای خودش بایستد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما