هر یک از ما در ذهن خود از پدر و مادر تصویری داریم که ممکن است با تصویر دیگری متفاوت باشد. این تصویر که برگرفته از تجربه‌ی ما از زندگی با پدر و مادر است، می‌توانند در بردارنده ی افتخار و سربلندی، قدردانی و احترام، رضایت و خرسندی، یا ترحم و دل‌سوزی، سردی و بی اعتنایی و نارضایتی و انتقاد است.

هیچ چیز در نظر والدین گرانتر و پربهاتر از نیکی فرزند به آن‌ها نمی‌باشد. صرف‌نظر از آنکه انجام این نیکی‌ها و وفاداری‌ها و قدر‌شناسی‌ کوچکی است نسبت به مقدار فراوانی از زحماتی که پدران و مادران تحمل می کنند و در حقیقت فرزند مدیون آنهاست ولی والدین با نیکی‌های فرزندانشان‌خود را خوشبخت و پیروز می ببیند.

شاید عده ای از والدین به طور یک طرفه فکر کنند که تنها آنان به گردن فرزندان حق دارند اما فرزندان نسبت به آن ها از هیچ حقی برخوردار نیستند ولی باید به چنین کسانی گفت حقی که فرزندان بر آن ها دارند، کمتر از حق آنها بر فرزندانشان نیست. در حقیقت این والدین هستند که با تربیت صحیح، شالوده زندگی بچه هایشان را بنا می نهند و سرنوشت آنان را رقم می زنند. والدین نیز باید نسبت به فرزندان خود توجه كامل داشته باشند و تلاش و رسیدگی بسیار درباره ی آنان بنمایند. سزاوار است كه والدین همه ی فرزندان خود را در دامان محبت خویش بپرورانند و بین آن ها از نظر محبت و عطوفت و رعایت حالاتشان تساوی برقرار كنند. والدین در قبال تربیت اخلاقی و دینی و تربیتی فرزندان مسئول هستند به همین خاطر، باید از گفتار ناپسند، سخن زشت و دشنام و هر آنچه كه با عفت و پاكدامنی و حیا، مغایرت دارد پرهیز نمایند