با کودک لجباز چه کنیم!؟

لجبازی کودکان در بعضی از سنین مانند دو سالگی و نوجوانی، جزء رشد طبیعی آنان محسوب می شود و تا حدی طبيعي است؛ چون اين طبيعت آن ها است که اطرافشان را آزمايش کنند و بفهمند که تا کجا مي توانند پيشروي کنند. کودک با لجبازی اعلام استقلال و موجودیت می کند. با اين حال، […]

لجبازی کودکان در بعضی از سنین مانند دو سالگی و نوجوانی، جزء رشد طبیعی آنان محسوب می شود و تا حدی طبيعي است؛ چون اين طبيعت آن ها است که اطرافشان را آزمايش کنند و بفهمند که تا کجا مي توانند پيشروي کنند. کودک با لجبازی اعلام استقلال و موجودیت می کند. با اين حال، بچه ها حد و مرز خود را نمي شناسند و اين وظيفه والدين است که محدوديت ها را براي آن ها مشخص کنند.

.

در صورتی که شدت لجبازی بیش از حد انتظار باشد، نشان ‌دهنده یک اختلال است که علل مختلفی می تواند عامل آن باشد. علل لجبازی در کودکان می تواند بسیار گسترده و پردامنه باشد. از نظر بیولوژیکی، اختلال در عملکرد غدد و اعصاب ممکن است یکی از عوامل لجبازی در کودکان باشد. اما بیش تر لجبازی ها، ریشه در سبک رفتاری والدین دارد. از این رو، مهم ترین علت لجبازی کودکان، رفتارهای والدین است که اگر آن رفتارها اصلاح شود، از لجبازی کودکان کاسته می‌شود. متأسفانه گاهی والدین به محض جیغ زدن و یا گریه کردن کودک، به سوی کودک خود می روند و او را بغل می‌کنند. در این شرایط، کودک می آموزد برای جلب توجه و یا رسیدن به مقصودش، با لجبازی و تندخویی می‌تواند همه چیز را به دست آورد.

.

امر و نهی‌های مکرر، سرزنش و فرمان‌های غیر ‌علمی به کودکان، باعث تشدید لجبازی آنان می‌شود. تبعیض بین کودکان، دادن قول‌هایی که هرگز به آن ها عمل نمی‌شود، بی‌توجهی و خشونت والدین، مخالفت‌های مکرر با رفتارهای کودک و استفاده نا به جا از تنبیه و تشویق، باعث افزایش لجبازی در کودکان خواهد شد. گاهی بر اثر عوامل یادشده، کودک دست به پرخاشگری می‌زند؛ اما والدین پرخاشگری او را با لجاجت اشتباه می‌گیرند. لجاجت، پدیده‌ای طبیعی‌تر از پرخاشگری است و متعلق به کودک است. گاهی اختلال لجبازی به واسطه وجود یک اختلال خلقی و به دنبال تحریک پذیری و افسردگی ایجاد می شود که در این حالت، پیدا کردن و درمان اختلال زمینه ای ضروری است.

.

گاهی بروز ندادن خشم توسط کودک، باعث لجبازی می شود و گاهی اضطراب ها و تنش های درون خانوادگی به خشم درونی در او منجر می شود؛ چنان که الگوپذیری از والدین و تناقضات رفتاری والدین، بر شکل گیری لجاجت در رفتار و شخصیت کودک نقش دارد. لجبازی برای کودک، در واقع راهی برای رسیدن به هدف است؛ زیرا او یاد گرفته است با لجبازی به هدف و خواسته خود برسد. او این الگو را از رفتارهای مستقیم والدین و یا تناقضاتی که در خانواده شاهد بوده، گرفته است. گاهی روش های تربیتی متناقض بین والدین، لجبازی کودک را تشدید می کند. اگر یکی تنبیه کند، دیگری تشویق، یکی کنترل گر باشد، دیگری کودک را آزاد بگذارد، این عوامل در واقع کودک را دچار تضاد می کند و باعث می شود که او نتواند به راحتی درست را از نادرست تشخیص دهد. نباید فراموش کرد که قاطع بودن پدر و مادر، شفاف بودن قوانین داخل خانواده و مقید بودن والدین به اجرای آن قوانین، بهترین راهکار برای حل مشکل لجبازی بچه ها است. قوانین نباید سخت گیرانه، احساسی، پرتناقض و موقتی باشد؛ بلکه باید آسان، همیشگی و لازم الاجرا باشد و همه اعضای خانواده به آن عمل کنند.

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما