شاید متعجب شوید اگر بشنوید در این دوره و زمانه که آدم‌ها برای زیباترشدن متحمل هزینه‌های زیادی می‌شوند، عده‌ای باشند که با دست خودشان زیباترین زیبایی‌شان را بکنند و خرمن گیسوانشان را خاکستر کنند. شاید بارها افرادی را دیده باشید که مدام با موهای سر و صورتشان ور می‌روند و به اصطلاح دستشان دائم به موهایشان است. اگر این عادت ادامه یابد و به کندن موها از سوی خود شخص منجر شود، پای بیماری کندن مو به میان می‌آید که پزشکان آن را به نام یونانی‌اش «تریکوتیلومانیا» به معنی «دیوانگی کندن مو» می‌خوانند. تریکوتیلومانیا نوعی بیماری عصبی است که شخص ناراحتی های خودرا با کندن موهای خود تخلیه می کند. تریکوتیلومانیا عمل برداشتن مو با دستکاری بطور آگاهانه و یا ناآگاهانه است…

این بیماری بیشتر در کودکان کم سن، افراد در سنین بلوغ و اوایل نوجوانی دیده می شود. در مواردی که در سنین بلوغ یا بزرگسالی آغاز می شود، بیشتر این بیماری با یک بیماری روان پزشکی واضح همراه است و بعضی از روانپزشکان آن را نوعی اختلال وسواسی – جبری طبقه بندی می نمایند. این بیماری در افرادی که سطوح اضطراب یا اختلال خلقی دارند بیشتر دیده می شود.

در موارد نسبتاً شدید، این بیماری می‌تواند نشانه‌ای از اضطراب، افسردگی و یا وسواس فکری – عملی باشد. در چنین حالاتی، درمان همزمان اختلالات مذکور ضروری است. اغلب کسانی که با این مشکل دست به گریبانند، متوجه شده‌اند که رفتار کندن مو در شرایط استرس، ناراحتی و اضطراب تشدید می‌شود.

بطور معمول این اختلال پیش از ۱۷ سالگی آغاز می‌شود. در مواردی که سن آغاز علائم قبل از ۶ سالگی باشد، در صورت اقدام تخصصی مناسب، پاسخ به درمان بهتر و موفق ‌تر خواهد بود. این بیماری در پسربچه‌ها شایع تر از دختر بچه‌ها است، حال آنکه در افراد بالغ خانم ها بیش از آقایان مبتلا می‌شوند. در زنان 3 برابر بیشتر از مردان دیده می شود. در این بیماری مو دور انگشت پیچیده شده یا مالش داده می شود تا بیرون بیاید یا بشکند. محل مورد علاقه کندن مو بیشتر نواحی پیشانی و شقیقه است که به راحتی در دسترس است. گاهی مواقع افراد ابرو و یا حتی مژه خود را نیز می کنند. ناحیه مبتلا حاشیه نامنظم داشته و تراکم موها بسیار کم شده است اما هیچگاه مانند سایر انواع ریزش مو، محل درگیر هرگز فاقد مو نخواهد بود. موهای شکسته و کوتاه متعددی با طول های نابرابر در معاینه مشهود است. شکایات ممکن است در ابتدا در طی دوره های غیر فعال در کلاس درس، در حین مشاهده تلویزیون یا در بستر هنگامی که هنوز خواب آغاز نشده است بروز کند. والدین به ندرت این رفتار را می بینند.

ویـژگـی اساسی وسواس کنـدن مو، عبارت است از کندن مکرر مو که سبب از دست دادن محسوس مو می شود. پیش از اقدام به کنـدن مو، بیمار دچار حس فـزایـنـده ای از تنش می شود و با کنـدن مو احساس رضایـت یا تسکیـن به وی دست می دهد.

در ایـن اختلال همه مناطق بدن ممکن است درگیر شود ، ولی کندن موی سر شایع تر از سایر قسمت هاست. سایر نواحی درگیر عبارتند از: ابروها ، پلک ها و ریش. کندن مو دردناک نیست ، هرچند خارش و سوزش در نواحی مبتلا ممکن است وجود داشته باشد . این بیماران معمولا به نظر نمی رسد از رفتارشان ناراحت باشند .

• راه های تشخیص

الف ـ کندن مکرر مو که موجب از دست دادن قابل توجه موها شود

ب ـ احساس فزاینده تنش بلافاصله قبل از کندن مو یا هنگام مقاومت در مقابل کندن مو

ج ـ احساس شادی، رضایت یا آرامش با کندن مو

د ـ این اختلال به‌علت یک مشکل پزشکی مثلا مشکلات پوستی نیست

هـ ـ این اختلال، باعث نارضایتی قابل توجه از نظر بالینی یا نقص در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر حیطه‌های مهم عملکردی می‌شود.