ژوئن 29
نویسنده : مریم حیدری
بازدید : 1382
نظرات : بدون دیدگاه
میزان شیوع ناخن جویدن

ناخن جویدن یکی‌ از‌ اختلالات‌ عادتی است‌ که بیشتر در کودکان و گاهی در بزرگسالان بروز می‌کند. این عمل مانند انگشت‌ مکیدن یا برخی‌ دیـگر از اختلالات عادتی بطور ناخودآگاه‌ صورت می‌گیرد. به عبارت‌ دیگر افراد مبتلا به‌‌ این‌ اختلال، هنگام جویدن نـاخن مـتوجه عمل‌ خود نیستند. برخی از افراد مبتلا به جویدن‌ ناخن و […]

ناخن جویدن یکی‌ از‌ اختلالات‌ عادتی است‌ که بیشتر در کودکان و گاهی در بزرگسالان بروز می‌کند. این عمل مانند انگشت‌ مکیدن یا برخی‌ دیـگر از اختلالات عادتی بطور ناخودآگاه‌ صورت می‌گیرد. به عبارت‌ دیگر افراد مبتلا به‌‌ این‌ اختلال، هنگام جویدن نـاخن مـتوجه عمل‌ خود نیستند. برخی از افراد مبتلا به جویدن‌ ناخن و بعضی به جویدن اطراف ناخن‌ می‌پردازند و عده‌ای نیز هردو عمل را انجام‌ می‌دهند. ناخن جویدن معمولا‌ در سنین 4 تا 5 سالگی شروع و در سنین 8 تا 12 سـالگی بیشتر مشاهده می‌شود.

 

ناخن جویدن بیش از سایر اختلالات مثل‌ لکنت زبان، شب ادراری، پرخاشگری، گوشه‌گیری و حتی افسردگی در بین‌ دانش‌ آموزان شایع است. میزان شیوع این اخـتلال در بـین دختران‌ بیشتر از‌ پسران‌ است. این اختلال در بین بیماران‌ عقب ماندۀ ذهنی که از ضریب هوشی پایینی‌ برخوردارند و همچنین در افراد مبتلا به‌ سندرم داون بسیار کم دیده می‌شود، امّا موارد شدید‌ آن در‌ بـعضی از عقب مانده‌های ذهنی‌ که‌‌ دارای‌ ضریب هوشی 68 به بالا هستند زیاد دیده شده است. این امر ممکن است با خصوصیات روحی و روانی بستری‌ می‌شوند، در‌ ارتباط‌ باشد‌. با این حـال هـیچ‌ دلیلی وجود ندارد که‌ ثابت‌ کـند جـویدن نـاخن در افراد روانی بیشتر از افراد عادی است. امّا اکثر روان‌پزشکان معتقدند که رابطۀ مستقیمی بین‌‌ فشارهای‌ روحی‌ و ناخن جویدن وجود دارد. به‌ عـبارتی بـا افـزایش فشارهای روحی‌ این اختلال‌ نیز تشدید می‌گردد.

 

این عادت تا  ده سالگی به اوج خود می رسد و در مواردی تا ۶۰ درصد کودکان افزایش می یابد. همچنین بیشترین میزان ناخن جویدن در پسران سیزده تا چهارده ساله است. ناخن جویدن در دختران حدود یازده سالگی به بیشترین حد خود می رسد. جالب این که تقریباً ۲۰ درصد نوجوانان کماکان درگیر این مشکل هستند و ۲۰- ۱۰ درصد این عده نیز تا بزرگسالی عادت ناخن جویدن را حفظ می کنند.
جویدن ناخن نه تنها منظره ناخوشایندی دارد بلکه موجب بیماری کودک نیز می شود.جویدن ناخن ها به ویژه تا ته پوشش شاخی ناخن منجر به خونریزی می شود و پوست را مستعد تماس با میکروب ها کرده و خطر ابتلا به عفونت را در این ناحیه افزایش می دهد.به علا وه وقتی کودک ناخن های پر از میکروب را وارد دهان می کند خطر ابتلا به امراض مختلف برای وی افزایش پیدا می کند.
یکی از باورهای رایج این است که فشارهای عصبی و تنش های روزانه موجب ناخن جویدن در کودکان و نوجوانان می شود، این باور که تا حد زیادی نیز درست است موجب شده گروهی از روان شناسان بر این باور باشند که نفس «جویدن ناخن» عادتی زشت و ناپسند نیست، بلکه تنها راهکاری برای رهایی از تنش و استرس در کودک است.
 عصبانیت بیش از حد ناشی از فشارهای روحی و اضطراب برای تسکین ناراحتی ها، دلواپسی و تضاد های فکری، بلا تکلیفی به خاطر درگیری با والدین، امتحانات، پاسخ دادن به معلم، تماشای فیلم های ترسناک، تقلید از دیگران، والدین، دوستان،هیجان بیش از حد و عکس العمل خصومتی در مقابل والدین و دیگران از دیگر علل جویدن ناخن محسوب می شود. برای جلوگیری بروز ناخن جویدن در کودکان راه های مختلفی وجود دارد که در ابتدا باید علت را رفع کنید  و بعد باید ناخن کودک را کوتاه کرده و او را به هیچ عنوان دعوا نکنید، حواس کودک را پرت کنید و اصلا به ناخن کودک فلفل نزنید زیرا کارشناسان معتقدند پاشیدن فلفل یا مالیدن مواد تلخ به انگشتان و ناخن کاربردی در درمان این مشکل ندارد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما