
مهارت برقراری ارتباط مؤثر، از مهمترین زمینههای سلامت در زندگی است. اگر این مؤلفه نادیده گرفته شود، بیشک پایههای اصلی زندگی متزلزل و رضایتمندی از آن حاصل نخواهد شد. ارتباط مؤثر، نوعی ارتباط تسهیلکنندهای است که به افراد جرئت حرف زدن و بیان احساسات را آسان میکند. در فرآیند ارتباط، پیامها به صورت کلامی یا […]
الف) سرزنشگر؛ در این مدل، مجری همواره با انگشت خود به سمت دیگری نشانه میرود، مخالفت میورزد، اتهام میزند و عیبجویی میکند.
ب) منطقی و خـشک؛ بـه صورتی که خود را با عواطف دیگران درگیر نمیکند و به خود می اندیشد.
ج) سازشگر؛ همیشه موافقت می کند، خواهش، تمنا و عذرخواهی میکند و میتوان او را به صورت کسی در نظر گرفت که به سمت زانوهایش خـم شـده و سر به پایین انداخته است.
د) ارتباط برقرارکننده گیج؛ حواس دیگران را پرت می کند و به نظر میرسد نمیتواند خود را با آنچه اتفاق میافتد، وفق دهد و میکوشد موضوع را عوض کند.
هـ) پیـامدهنده؛ مـیخواهد خودش باشد و صادقانه پیام خود را بیان کند. او میتواند اطلاعات را به طور دقیق بگیرد و پردازش کند.
به نظر می رسد تمام شیوه ها به جز شیوه پیامدهنده، مانع روبهرو شدن افراد بـا احـساس حـقیقی خود میشوند. همه کسانی کـه می خواهند بـا جوانان و نوجوانان ارتباط برقرار کنند، باید با حالتهای گوناگون ارتباط و تأثیر آن حالتها آشنا باشند. این آشنایی به افراد کمک میکند تـا در ارتـباط، مـهارت بیشتری به دست آورند و در نتیجه، یاد بگیرند کـه خـودشان باشند.
برخورد با نوجوانان باید من گونه ای باشد که منجر به تشدید عصبانیت، عصیانگری و عناد نگردد. زیرا چنین روحیاتی من اندازه کافی در سنین بلوغ وجود دارد. مهمترین امری که والدین باید من خاطر داشته باشند این است که آن ها نه دیگر با یک کودک بلکه با یک فرد بالغ روبرو هستند. بسیاری از شیوه هایی که در برخورد با کودکان کارآیی قابل ملاحظه ای دارند در صورت تجویز برای برخورد با نوجوان مساله ساز می شود.
یک نوجوان ممکن است انتظار داشته باشد که مانند فرد بالغ با او برخورد کنند اما رفتارش مانند کودکان باشد. از سوی دیگر والدین نیز ممکن است من فرزند خود نصیحت کنند که مانند افراد بالغ رفتار کند. ولی برخورد خود آن ها با او مانند برخورد با کودکان باشد.