ژوئن 25
بازدید : 1161
نظرات : بدون دیدگاه
دوران تبعیت

علی (ع) در ضمن نامه ی خود به فرزندش امام حسن(ع)نوشته است: فرزند عزیز در راه ادب آموزی تو از فرصت استفاده کردم و قبل از آنکه دل کودکانه ات سخت شود و عقلت به اندیشه های دیگری مشغول گردد به تربیتت مبادرت نمودم و وظیفه ی پدری خود را انجام دادم. … و این […]

علی (ع) در ضمن نامه ی خود به فرزندش امام حسن(ع)نوشته است:

فرزند عزیز در راه ادب آموزی تو از فرصت استفاده کردم و قبل از آنکه دل کودکانه ات سخت شود و عقلت به اندیشه های دیگری مشغول گردد به تربیتت مبادرت نمودم و وظیفه ی پدری خود را انجام دادم. … و این که تربیت تو را با تعلیم کتاب الهی و تأویل آن شروع نمایم، مقررات اسلامی را به تو یاد دهم و حلال و حرام آن را به تو بیاموزم.

دوره ی اطاعت و فرمان برداری فرزند از والدین، (14-7)سالگی است. برای هفت سال دوم زندگی کودک، ویژگی هایی چون اطاعت، حرف شنوی و تعلیم و تأدب بیان شده است. کودک در این دوره باید مطیع و خدمت گزار پدر و مادر باشد و خود را کاملاً در اختیار آنان قرار دهد، در حالی که دوره ی قبل را با بازی و بازیگوشی سپری می کرد و به عنوان سرور و آقای خانه به شمار می رفت.

او در این دوره با توجه به ویژگی های رشدی که پیدا می کند، مطیع و فرمان بردار می شود و روحیه ی اطاعت پیدا می کند؛ زیرا نه حالت بازیگوشی هفت سال اول را دارد، و نه مشکلات دوره ی بلوغ (یعنی هفت سال سوم) را.

نیاز به دوست داشتن دیگران و مورد علاقه ی دیگران بودن یکی از اساسی ترین نیازهای فرد برای شاد و کارآمد زیستن است. هر اندازه کودک و نوجوان بیشتر مورد علاقه ی دیگران باشد و به او عشق و محبت ابراز شود به همان اندازه نیز قابلیت دوست داشتن دیگران در او پرورش می یابد. عضویت در یک گروه سالم وسیله ای اساسی برای تأمین نیاز کودک به ارزیابی خود در مقایسه با دیگران و کاوش در رشد و در نهایت خوش بختی خویش است. مصاحبت با دیگران به ویژه هم سالان فرصتی ارزشمند برای تأمین نیاز به دوست داشتن دیگران و مورد علاقه ی آنان بودن است.

در این مسیر ارتباط با همسالان نظارت و دقت والدین نقش بسیار مهم و حیاتی دارد. کنترلی منصفانه و نگاهی همراه با محبت به شرایط روحی کودک و نوجوان در این سن کمک بسزایی در روند فرمان برداری و اطاعت آن ها دارد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما