عوامل‌ ایجاد‌ بیماری، عوامل ظاهر کننده حملات صرعی و داروهای کنترل صرع، به‌صورت نسبتا کاملی شناخته شده‌اند. متأسفانه نگرش‌ها نسبت بـه ایـن بیماری، به موازات نورولوژی (عصب‌شناسی) آن پیشرفت نکرده است و امروزه‌ هنوز‌ هم عده‌ای از مردم صرع را یک بیماری مرموز، نوعی دیوانگی و نوعی جن‌زدگی تلقی می‌کنند. این نگرش‌های منفی باعث شده کـه بـسیاری از مصروعین و خانواده‌های آن ها به جای سازگاری‌ با‌ بیماری‌ و برخورد مناسب با فرد مبتلا‌، این‌ اختلال‌ را از سایرین مخفی کنند، و این امر نیز به نوبه خود وضعیت بیمار را وخیم‌تر می‌نماید و سـازگاری روانشناختی و اجـتماعی او را‌ با‌ اشکال‌ مواجه می‌کند.

بـرای تـغییر ایـن نگرش‌های منفی و غیر معقول‌ درباره‌ صرع، ابتدا باید از خانواده شروع کرد. پدر و مادر کودک مبتلا به صرع بخوبی می‌دانند که فرزند دلبند آن ها‌ بـجز‌ صـرع‌، هیچ‌گونه تفاوت قابل ملاحظه‌ای با سایر کودکان هـمسال خـود ندارد‌. به همین دلیل والدین و سایر اعضای خانواده، خود باید با این نگرش‌ها مقابله کنند و تلاش نمایندتا درباره صـرع‌ اطـلاعات‌ عـلمی‌ مناسب را بدست آورده، در اختیار فرزند خویش، سایر بستگان و حتی‌ همسایگان‌ و افـرادی که با کودک سروکار دارند، قرار دهند.

برخورد با بیماران صرع نیازمند بالا بردن سطح اطلاعات خانواده است، این گروه از خانواده باید سطح اطلاعات خود را افزایش داده و نگرش خود را تغییر دهند، زیرا نگرش های منفی معمولا برای این افراد عوارض اجتماعی دارد. آموزش برای خانواده و بالا بردن سطح اطلاعات یکی از نکات بسیار مهمی است که می تواند از تشدید عوارض بیماری پیشگیری و حتی کنترل کند، زیرا آمار، اطلاعات و تحقیقات دراین زمینه نشان داده، خانواده هایی که اطلاعات دقیق و خوبی درمورد این بیماری ندارند، برخوردشان حتی می تواند تشدید کننده باشد و حتی باعث مقاوم شدن حملات تشنجی در بیماری شود.

اولین بخش از برخورد با این بیماری بالا بردن سطح اطلاعات و آموزش و نیز تقویت نگرش های مثبت است، زیرا نگرش مثبت می تواند به شخص بیمار کمک کند. در مراجعه ها به متخصصان با خانواده هایی مواجه هستیم که نگرش های وسواسی و مراقبت بیش از حد نسبت به افراد مبتلا به این بیماری دارند که این نیز می تواند آسیب زننده باشد، زیرا این رفتار، افراد را از جامعه فاصله می دهد و نمی گذارد این افراد به استقلال خود برسند، بنابر این از هر سو می تواند عوارض داشته باشد و رفع این مشکل فقط با بالابردن سطح اطلاعات صحیح، دقیق و روشن در این زمینه است و می تواند کمک کند.

در حال حاضر «انجمن صرع ایران» به عنوان یکی از پایگاه های اطلاع رسانی در این زمینه فعالیت می کند، چون حس اعتمادی که بین اعضاء و انجمن ایجاد شده، باعث شده است که اعضاء مشکلات خود را در میان بگذارند، همچنین انجمن کلاس های آموزشی برای بالا بردن آگاهی اعضا برگزار می کند و بخش مشاوره قوی در این زمینه فعال کرده است. فعالیت های انجمن می تواند فاصله بین پزشک و بیمار را نیز تا حد ممکن جبران و تامین کند.