تربیت در دوران بارداری‌

یکی‌ از‌ مهم‌ترین مراحل‌تربیت فرزند، دوران بارداری است. در این دوره، ساختمان روانی و جسمانی کودک پی‌ریزی‌ می‌شود‌ و اسلام در تربیت کودک، از آغاز تـا انـجام این دوره توجه داشته است‌. مادر‌ در این دوره، نقش بسیار مهمی‌دارد. کلمه «ام» که در قرآن و روایات آمده، به معنای‌ ریشه‌ و سرچشمه است و به […]

یکی‌ از‌ مهم‌ترین مراحل‌تربیت فرزند، دوران بارداری است. در این دوره، ساختمان روانی و جسمانی کودک پی‌ریزی‌ می‌شود‌ و اسلام در تربیت کودک، از آغاز تـا انـجام این دوره توجه داشته است‌. مادر‌ در این دوره، نقش بسیار مهمی‌دارد. کلمه «ام» که در قرآن و روایات آمده، به معنای‌ ریشه‌ و سرچشمه است و به این دلیل که کودک، نُه ماه در رحم مادر‌ اسـت‌ و تـمام‌ نـیروی جسمی و روحی خود را از وجود مادر مـی‌گیرد و از جسم و جان او تغذیه می‌كند‌، از‌ او‌ نسبت به کودک تعبیر به «اُم» شده است.

 

مدت اقامت نطفه‌ در‌ صلب پدر، بسیار کوتاه، ولی در رحم مادر نزدیک به 270 روز اسـت. بـه هـمین دلیل‌، اثرپذیری‌ کودک از مادر بیشتر است و اسلام نـیز بـرای مادر نقشی ویژه تعریف‌ نموده‌ است. مادر در دوران بارداری، باید آرامش‌ روحی‌ و معنوی‌ داشته باشد. برای مثال، حضور در مجلس‌ معصیت‌، در روحـیه مـادر اثر می‌گذارد. همچنین نباید از هر غذایی که میل‌ و طبعش‌ اقـتضا می‌کند، استفاده نماید. چه‌ بسا‌ از منبع‌ حلالی‌ تهیه‌ نشده و آثار بدی برای او و فرزندش‌ به‌ همراه داشته باشد.

 

فـرزندان مـادرانی کـه اخلاق اسلامی را رعایت می‌کنند، از‌ وقار‌ و ادب برخوردارند و کانون مهر و محبت و عاطفه‌ و عـشق‌اند، در رحـم از‌ این‌ ویژگی‌ ها مایه می‌گیرند. به‌ همین‌ دلیل در روایات اسلامی‌ از رسول خدا (ص) نقل شده است که: «اَلسـَّعیدُ مـَنْ سـَعِدَ‌ فی‌ بَطْنِ اُمِّهِ وَ الشَّقِیُّ مَنْ‌ شَقِیَ‌ فِی‌ بَطْنِ اُمِّهِ؛ خوشبخت‌، کسی اسـت کـه در‌ شـکم‌ مادرش خوشبخت شده و بدبخت کسی است که در شکم مادرش بدبخت شده است».

 

در‌ توضیح‌ ایـن حدیث مي‌توان گفت: از مسائل‌ شگفت‌ انگیزی‌ که از‌ گذشته‌ تا‌ امروز، پذیرفته شده و مورد‌ قبول دانش و تجربه دقـیق بـشری است، قانون وراثت است. این قانون بیان می‌دارد که بسیاری‌ از‌ صفات و ویژگی‌های پدر و مـادر، از زمان‌ پیـدایش‌ نخستین‌ سلول‌ حیات‌ فرزند در سازمان‌ وجود‌ پدر، تا انتقال به رحم و گذراندن مراحل رشد، بـه کودک آنان ارث می‌رسد و این صفات و ویژگی‌ها‌، پس‌ از‌ ورود کودک به این جهان، آرام‌ آرام و پابه‌پای‌ رشـد‌ و تـرقی‌ او‌، آشـکار‌ و شکوفا‌ می‌گردند.

 

اگر پدر و مادر برای رسیدن فرزند خویش به سعادت بکوشند، عبادتی بزرگ نموده و از مـنافع ابـدی ازدواج، بهره گرفته‌اند و اگر عامل شقاوت او شوند، از شجره‌ طیبه ازدواج، سودی نبرده‌اند. اگر چه وراثـت، عامل مهمی در شکل‌گیری زندگی انسان است، ولی قدرت تربیت نیز بسیار است و ممکن است بر وراثت نیز تـأثیر بـگذارد. بـه هر میزان که‌ عامل‌ تربیتی، قوی‌تر باشد، اثر بیشتری بر خصیصه‌ها و صـفات ارثـی خواهد داشت.

 

افرادی که با نقیصه‌های وراثتی به دنیا می‌آیند، بر اثر عامل تربیت، می‌آموزند کـه بـا وجود این نقص‌، زندگی‌ خوبی داشته باشند. مانند فردی که با دسـت‌های فـلج به دنیا می‌آید و یاد می‌گیرد که تـوانایی‌های دیـگرش را بـه کار گیرد و با انگشتان‌ پا‌ بنویسد و نقص و نـارسایی دسـت را‌ جبران‌ کند.

 

پس در نتیجه مادر و شرایط روحی و معنوی او در دوران بارداری نقش مهمی در شخصیت فرزند دارد. ایـن تـأثیرگذاری در کودک، به‌ صورت‌ بالقوه اسـت و بـه فعلیت‌ رسـیدن‌ آن، گـذشته از قـانون وراثت، به تربیت و اراده و اختیار کودک در تـمام مـراحل زندگی نیز بستگی دارد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما