همبازی شدن با کودکان

یکی از مسائل اساسی در تربیت کودک این است که پدر و مادر و یا مربی بتواند خود را تا سر حد کودکی پایین آورده و دنیا را از دریچه چشم کودک ببیند. در تعالیم اسلامی نیز توصیه های زیادی در این زمینه وجود دارد. همبازی شدن با کودک علاوه بر این که او را […]

یکی از مسائل اساسی در تربیت کودک این است که پدر و مادر و یا مربی بتواند خود را تا سر حد کودکی پایین آورده و دنیا را از دریچه چشم کودک ببیند. در تعالیم اسلامی نیز توصیه های زیادی در این زمینه وجود دارد. همبازی شدن با کودک علاوه بر این که او را غرق لذت و شادی می کند و صمیمیت را افزایش می دهد، اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی را نیز در کودک تقویت می کند. بنابراین، بر والدین است که اوقاتی از شبانه روز را به همبازی شدن با کودکان اختصاص دهند و در این راه با حوصله و آمادگی کافی به بازی با آنان بپردازند تا اثرات مثبت و سازنده ای بر روی کودکان بگذارد.

 

همبازی شدن با کودکان دارای اثرات و فواید فراوانی است از جمله:

الف – کودکان احساس شخصیت و مهم بودن می کنند.

ب – روح و روان کودکان شاد و مسرور می گردد.

ج – اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی در آنان تقویت می شود.

د – دنیای کودکان را بهتر درک نموده، رفتارها، احساسات، تصورات و تخیلات کودک را طبیعی تلقی می نماییم.

ه – می توانیم با کودکان همدلی کرده و در اعماق وجودشان نفوذ کرده و بسیاری از مفاهیم دینی، اخلاقی، عاطفی، اجتماعی و روانی را به طور مستقیم و غیر مستقیم به آنان منتقل نماییم.

و – بازی جزء نیازهای کودکان است.

 

پیامبر گرامی اسلام (ص) می فرمایند: هر کس که کودکی نزد اوست، برایش کودکی کند. (خود را با عوالم او هماهنگ ساخته و رفتاری که در خور درک اوست پیش گیرد.) جابر می گوید: دیدم رسول خدا (ص) با دست و پا راه می رفت در حالی که حسن و حسین بر پشتش سوار بودند و می فرمود شتر شما بهترین شترها و شما بهترین سواره هستید.»

 

والدین در هر مقام و مسؤولیتی که هستند باید همانند پیامبر گرامی (ص) و امام امت رحمه الله به نیازها و حقوق کودکان توجه نموده و اوقاتی از شبانه روز را به بازی با آنان اختصاص دهند. امام امت رحمه الله نیز به پیروی از پیامبر عظیم الشان اسلام، با کودکان همبازی شده و با آنان همدلی می کرده اند.

مرحوم حاج احمد آقا نقل کرده است: «بارها شده بودکه من وارد اتاق می شدم و امام مرا نمی دیدند. می دیدم که امام به زانو روی زمین نشسته اند و پسرم علی روی دوششان سوار است. خیلی دلم می خواست از آن صحنه ها فیلم و یا عکس بگیرم، اما می دانستم که امام نمی گذارند.

 

تمامی رفتارهای امام رحمه الله با کودکان بر اساس آگاهی، بینش و نشات گرفته از روح بلند و ملکوتی ایشان بوده که علی رغم سن بالا و بیماری هایی که داشتند، به نیازهای اساسی کودکان پاسخ داده و همانند جد بزرگوارشان پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله عمل می کردند.

 

دکتر فاطمه طباطبائی درباره همبازی شدن امام خمینی رحمه الله با کودکان نقل می کند: «گاهی بچه ها به امام رحمه الله می گفتند بیایید با هم بازی کنیم و امام ابتدا یک مقداری با آن ها بازی می کردند و بعد بچه ها خودشان سرگرم می شدند.»  در همین رابطه عیسی جعفری نقل می کند: «یادم است که علی (نوه امام) توپی داشت که با آن با امام توپ بازی می کرد. علی توپ را با پایش به طرف امام پرت می کرد و امام هم توپ را با پا بر می گرداندند. در این مواقع روحیه امام خیلی تازه می شد.»

 

اگر والدین زمانی خسته بودند و آمادگی جسمانی، روانی و عاطفی را برای بازی کردن با کودکان نداشتند، بهتر است صادقانه اعلام نمایند فعلا آمادگی بازی کردن را ندارند. چون به تجربه ثابت شده است وقتی والدین آمادگی و حوصله لازم برای بازی کردن با کودکان را ندارند، اثر منفی و مخربی بر روابط متقابل والدین و فرزندان خواهد گذاشت.

 

لازم به توضیح است که نباید این عدم آمادگی جسمی، روحی و روانی والدین ابزار و بهانه ای برای فرار از بازی با کودکان شود چون پیامبر عظیم الشان (ص) و فرزند صالحش امام راحل رحمه الله با آن همه مشغله فکری و رهبری امت اسلامی، اوقاتی از شبانه روز را به بازی کردن با کودکان اختصاص می داده اند. سرمشق و الگو قرار دادن الگوهای متعالی در اسلام می تواند راهنمای خوبی برای همه خانواده ها باشد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما