اقتصاد خانواده دو جنبه دارد؛ مدیریت درآمد از طریق ‌‌کسب‌ روزی حلال و مدیریت هزینه‌ها بـا دسـتیابی به الگوی صحیح مصرف. تـلاش بـرای دسـتیابی‌ به‌ منافع‌ اقـتصادی در صـورتی که با اصول صـحیح هـمراه باشد اقتصاد خانواده را سالم و پایدار می‌نماید‌. برای مثال اگر فرزندان منبع درآمد خانواده را نـشناسند، فـقط به رفع نیازمندی های‌ خود عادت مـی‌کنند و بـه‌ خواسته‌های‌ سـایر اعـضای خـانواده بی‌اعتنا می‌مانند و طی زمـانی کوتاهی به مصرف‌کنندگان حریصی تبدیل می‌شوند که در آتی، هم برای خود و هم برای جامعه زیـا‌ن‌های جـبران‌ناپذیر به بار خواهند آورد.

همچنین اگر والدیـن‌ بـه ویـژه مـادران، فـقط در اندیشه رفع نـیازهای فـرزندان باشند در حالی که به ضروری‌ترین نیازهای خود توجه ندارند، ناآگاهانه توقعات فرزندان را بالا می‌برند. این سـبب مـی شود فـرزندان از نیازهای‌ والدین‌ بی‌اطلاع مانده و فقط راه ارضای امـیال خـود را بـشناسند. بـر ایـن اسـاس، شایسته است همواره در مدیریت اقتصادی خانواده جایگاه مناسبی برای‌ آموزش و ارتقای سطح آگاهی و آمادگی فرزندان برای مواجهه با‌ مسائل‌ مالی و اقتصادی در نظر گرفته شود. زن در جایگاه مدیرخانه نقش مـهمی در اقتصاد ملل در طول تاریخ ایفا کرده است. بخش قابل توجهی از کسب  و کارها بر پایه مدیریت‌ یا‌ مالکیت خانوادگی استوار است به طوری که حدود نیمی از تولید ناخالص ملی از این راه تأمین مـی‌شود.