اذیت کردن والدین

در بعضی از موقعیت های خانوادگی پدر و مادر مورد آزار‌ فرزندان‌ قـرار می‌گیرند. این موقعیت ها متعدد است و تقریبا می‌توان‌ گفت که کمتر پدر و مادری از آن برکنار می‌ماند. برخی از سرپیچی ها و نافرمانی های‌ کودکان در این زمینه قرار دارد. کودک‌ تصادفا کلمۀ زشتی‌ را در‌ کوچه یا مدرسه یاد […]

در بعضی از موقعیت های خانوادگی پدر و مادر مورد آزار‌ فرزندان‌ قـرار می‌گیرند. این موقعیت ها متعدد است و تقریبا می‌توان‌ گفت که کمتر پدر و مادری از آن برکنار می‌ماند. برخی از سرپیچی ها و نافرمانی های‌ کودکان در این زمینه قرار دارد. کودک‌ تصادفا کلمۀ زشتی‌ را در‌ کوچه یا مدرسه یاد گرفته اسـت. آن را بـر زبان می‌آورد و پدر و مادر از شنیدن آن ناراحت‌ می‌شوند و تعجب‌ می‌کنند. بعد هم اکیدا او را از تکرار این‌‌ کلمه‌ منع‌ می‌کنند، ولی کودک از هر موقعیتی‌ برای گفتن کلمۀ مـنع شـده استفاده می‌کند و از به خشم آوردن ‌‌پدر‌ و مـادر و تـعجب ایشان‌ لذت می‌برد. اگر پدر و مادر هرکدام به هنگام‌ شنیدن این‌ کلمه‌ ظاهر‌ به بی‌توجهی و نشنیدن‌ کرده بودند مطمئنا کودک در تکرار کلمه‌ این‌ قدر اصرار نمی‌ورزیدند.

 

بـه دخـترکی‌ دستور داده می‌شود که وقـتی کـه‌ میهمان در خانه هست به سالن پذیرایی‌ نیاید. آمدن او به‌ دفعات‌ مکرر به سالن پذیرایی تنها به دلیل کنجکاوی بچگانه نیست، بلکه به این‌ علت نیز هست که کمی مادر را نـاراحت کـند و به خشم بیاورد. به عوض منع کردن بهتر است‌ که هنگام میهمانی سرگرمی مناسب و خوبی برای دخترک در نظر بگیرند یا دوستان‌ کوچک او را به خانه دعوت کنند تا به خیال‌ انـتقام گـرفتن نیفتد.

 

  • اذیـتهایی که به حساب نمی‌آید‌

بعضی‌ از اوقات پدر و مادر علت رفتار شیطنت‌آمیز فرزند را نمی‌فهمند، زیرا رفتار او هیچ دلیل بـه خصوصی ندارد. از آن جمله‌ است سئوال های پی‌درپی و خسته‌کنندۀ آن ها را موقعی که پدر‌ و مـادر‌ بـه ایـن سؤال ها جواب های‌ کوتاه و بی‌سروته بدهند یا اصلا آن ها را نشنیده بگیرند. در نتیجه سیل «چرا» ها سرازیر می‌شود. در ایـن ‌مـورد علت اصلی خود پدر و مادر هستند‌ که‌ با اقناع نکردن میل‌ طبیعی کودک و بـی‌اعتنایی بـه چـیزی که مورد علاقۀ اوست و ندادن جواب قانع‌کننده، او را به انتقام وامی‌دارند و او تصمیم می‌گیرد که‌ بزرگترهایی را کـه می‌دانند‌ و از‌ توضیح‌دادن‌‌ و جواب دادن امتناع می‌ورزند اذیت‌ کند‌.

 

به‌ همۀ سؤال هایی که فرزندتان از شـما می‌کند با وضوح بـه‌ طور جـدی پاسخ بگویید. او را، به این بهانه که هنوز کوچک‌ است‌ و موقع‌ این سؤال ها نرسیده است یا عقلش نمی رسد‌ و نمی‌فهمد‌، مأیوس و ناراحت نکنید. آن وقت خواهید دید که درصدد اذیت کردن‌ شما بـر نخواهد آمد و پیوسته سؤال هایی که‌ صرفا برای‌ آزار‌ دادن‌ شما مطرح می‌شود بر زبان نخواهد آورد.

 .
  • چرا کودک اذیت‌ می‌کند؟

در تمام مواردی که ذکر شد، علت اذیت‌ کردن این است که موجودی که طبیعتا ضـعیف‌ اسـت، سعی‌ می‌کند‌ به‌ وسیله‌ای (که معمولا مناسب و پسندیده نیست) ضعف دیگران را ثابت کند‌. اگر‌ چنین است، آیا دلیلش این‌ نیست که آن ها موجودات ضعیفی هستند که‌ در میان اجتماعی قویتر‌ از‌ خـود‌ زنـدگی می کنند و در نتیجه از هر موقعیتی که در زندگی‌ برایشان‌ پیش‌ می‌آید‌ استفاده می‌کنند تا خود را قویتر از آنچه هستند نشان دهند؟ به این‌ ترتیب طبیعی است‌ که‌ هر‌ کودکی تا اندازه‌ای‌ شیطان و مـزاحم بـاشد. البته شیطنت بعضی از کودکان به صورتی پایدارتر‌، شدیدتر‌ و جدیتر جلوه می‌کند. گویی منتظرند که از هر موقعیتی برای اذیت کردن و مسخره‌ کردن‌‌ دیگران‌ استفاده کنند، و در نتیجه هیچ کس‌ از دست آن ها آسـایش نـدارد، و همان‌طور که‌ بعضی‌ از‌ کودکان دوسـت دارنـد کـه به همه چیز دست بزنند یا ناخن های خود را‌ بجوند‌ یا‌ دروغ بگویند، این ها نیز دوست دارند که همۀ اطرافیان خود را اذیت کـنند.

 

  • سـنین اذیـت کردن

ظاهرا بعضی از سن های‌ کودکی‌ برای‌ اذیت کردن دیگران مناسبتر به نـظر مـی‌رسند، مثلا در سن چهار سالگی است کـه کودک برای‌ اولین بـار بـه مخالفت با بزرگترها‌ اقدام‌ می کـند در این سن‌ کودک‌ به موجودیت خود پی‌ می‌برد و با مخالفت کردن با دیـگران سـعی‌ می‌کند که این موجودیت را آشکار سـازد و طـبیعتا با واکنش های اطـرافیان مـواجه می‌شود‌ کودک‌ متوجه می‌شود کـه اذیت‌ کردن‌ دیگران‌ از جمله سلاح های مناسب و مفید است.

 

دوران دیگر دورۀ پیش از بلوغ است کـه‌ کـودک در عین اینکه از کودکی رهایی نیافته، بـه مـرحلۀ بلوغ هـم قـدم نـگذاشته است‌. در‌ این‌ سنین اسـت که کودک می‌کوشد تا خود را از قید تسلط خانواده رهایی بخشد و این‌ موقعیت مناسبی است بـرای تـقویت خوی شیطنت و آزارجویی کودکان در خانه و مدرسه آزارگری.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما