«با زنان در خانواده به انصاف و خوشی رفتار کنید. پس اگر دلپسند شما نباشد، (اظهار کراهت نکنید) چه بسیار چیزهایی که ناپسند شماست و حال آن که خداوند در آن خیر بسیاری قرار داده است.» (نساء 19)

اخلاق خانوادگی به معنای شناخت حقوق اعضای خانواده و رعایت کردن این حقوق است. به عبارت دیگر همکاری و همیاری برای ایجاد کانونی سرشار از ادب و اخلاق اسلامی و دستیابی به خانواده ای الهی و مهدوی است. محبوب ترین کانون در نزد خداوند، کانون خانواده است.

اگر می خواهید بدانید هر انسانی تا چه حد خوب و شایسته است به منش او با خانواده اش بنگرید. چه بسیار زنان و مردانی که بیرون از محیط خانه بشاش، اهل انصاف و مدارا، خوش گفتار و خوش رفتار اند. اما در محیط خانه نسبت به اعضای خانواده همیشه عبوس، طلب کار، بد رفتار و بد گفتار اند.

یکی از آسیب های خانوادگی، ذره بینی، به حساب آوردن امور ریز و جزئی، به رخ کشیدن خطاها، بی گذشتی، و به قول معروف مته به خشخاش گذاشتن است که خود زمینه ساز ناگواری های زندگی و کدورت های خانوادگی است. رعایت هر یک از آداب اخلاقی در خانواده، آثار و برکاتی عجیب در پی دارد که هرکدام می تواند به راه میانبری در سیر و سلوک الهی و تربیت مهدوی خانواده تبدیل گردد.