در نوجوانان‌، اختلال‌ دو قطبی ممکن است شبیه هر یـک‌ از‌ به ظاهرات کلاسیک‌ بیماری‌ در‌ بزرگسالان باشد. اختلال دوقـطبی ‌I: در این شکل از اختلال، نـوجوان‌ دوره های متغییر شیدایی شدید و گاه روان پریشی و افـسردگی را تجربه‌ می‌کند‌.لازم به ذکر است که بین مـراحل دوره های بهبود نسبی یا کامل بهبودی رخ مـی‌دهند.

• نشانه‌های شیدایی عبارت‌اند از:

1. خلق بالا‌، منبسط‌ یا‌ تحریک‌پذیر‌
2. کاهش‌ نیاز بـه خـواب‌
3. پرش‌ گفتار و فشار تکلم
4. هـذیان‌های بـزرگ‌منشی
5. اشـتغال بیش از حد بـه فـعالیت‌های تفریحی،اما خطرناک
6. افـزایش فـعالیت‌ جسمانی‌ و ذهنی‌
7. قضاوت ضعیف
8. در موارد شدید، وجود توهم‌

• نشانه‌های‌ افسردگی‌ عبارت‌اند‌ از‌:

1. دوره‌های‌ فراگیر غـمگینی و گـریه کردن
2. پرخوابی یا ناتوانی در به خـواب رفـتن
3. بی‌قراری و تـحریک‌پذیری
4. کـناره‌گیری از فـعالیت‌هایی که در گذشته لذت‌بخش‌ بـوده
5. افت نمره‌های درسی و ناتوانی در تمرکز‌
6. افکار مرگ و خودکشی
7. انرژی کم
8. تغییر چشمگیر در اشتها

اخـتلال دوقـطبی II: در ایـن شکل از اختلال، نـوجوان دوره های از‌ شیدایی‌ خفیف را در بین دوره‌های‌ عودکننده‌ی افسردگی تجربه می‌کند. شیدایی خفیف‌ خلقی است که به‌طور مشخص بـالا یـا تـحریک‌پذیر و با انرژی ذهنی و جسمانی افزایش یافته هـمراه اسـت.

خـلق ادواری، نـوجوانان‌ مـبتلا به این شکل از اختلال، دوره‌هایی با شدت کمتر اما مشخص از چرخش خلقی را تجربه می‌کنند. اختلالات خلقی که به‌ گونه‌ای دیگر‌ مشخص‌‌ نشده است. هنگامی که مشخص‌ نیست‌ کـدام یک از انواع اختلالات دو قطبی بارز است، این تشخیص داده‌ می‌شود.

در برخی از نوجوانان، یک فقدان یا سایر رویدادهای‌ آسیب‌زا ممکن است‌ مستقل‌ از هرگونه فشار مشخصی‌ روی‌ دهند و یا توسط فشارها تـشدید شـوند. بلوغ یکی از دوره‌های خطر است. در دخترها شروع‌ قاعدگی ممکن است عامل بیماری باشد و نشانه‌ها اغلب‌ از لحاظ شدت با عادت ماهانه تغییر‌ می‌کنند‌.

از هنگامی که اختلال شروع می‌شود، مراحل آن گـرایش به عود دارند و بدون درمان تشدید می‌شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهند که پس از آشکار شدن اولیه‌ی‌ نشانه‌ها تا شروع درمان معمولا‌ ده‌ سال فاصله‌ مـی‌افتد.در صـورتی که چهار نشانه یا بـیشتر، از نـشانه‌های بالا برای‌ مدتی بیش از دو هفته‌ ادامه داشته باشد، بهتر است‌ والدین نوجوان را برای معاینه نزد‌ پزشک‌ ببرند‌.