سزاوار است انسان افزون بر تربیت و نیکی به فرزندان برای آنها دعا کند. دعایی از امام سجاد (ع) در این باره وارد شده است:
«خدایا، بر من منّت گذار و فرزندانم را نگهداری کن و آنان را برای من شایسته گردان و مرا از ایشان بهره‌مندی ده. ای معبود من، به خاطر من، آنان را در زندگی کام‌یاب ساز و عمر شان را طولانی کن. فرزندان‌شان را بپروران و ناتوان‌شان را توانا گردان.
جسم‌شان و دین‌شان و خویِشان را به سلامت دار، و جان و تنشان، و هر کارشان را که به من مربوط است، از هر گزندی در امان دار، و روزیِ آنان را به دست من فراوان و پیوسته گردان، و آنان را نیکوکارانِ پرهیزگار، صاحبان بینش و پند پذیرانِ سر به راه خود قرار ده که دوستدار و نیک خواهِ یارانت، و دشمن و کینه‌جوی دشمنانت باشند…».

در دستگاه الهی جایگاه والدین در بالاترین و ارزشمندترین جایگاه ها قرار دارد و #خداوند به مقام و منزلت پدر و مادر اهمیتی ویژه داده است. به همین خاطر است که خداوند درخواست آن ها را پذیرا است و دعای ایشان را در حق فرزندانشان در اولویت استجابت قرار می دهد. گویا با پست پیشتاز به عرش می برند و در آنجا اگر مانعی جدّی وجود نداشت با سرعتی هر چه تمام تر به هدف استجابت می رسانند. اگر کسی نتواند از در مهرورزی و نیکی به پدر و مادر، خود را به داخل بهشت برین بیاندازد و به وسیله دعای خالصانه آنها مسیر موفقیت را طی کند، آنچنان خوار و ذلیل خواهد شد که گویی هیچ گاه رنگ خوشبختی را نخواهد دید.

دعا درخواستی خالصانه از حضرت پروردگار است که از عمق دل برمی آید و پس از پروازی شگفت، بر عرش الهی فرود می آید. با این حال همه دعاها به هدف اجابت نمی رسند و برخی از آنها بنابر مصالحی مستجاب نمی گردند و به جای آن در قیامت جایگزینی والاتر به صاحب دعا اهدا می گردید.