والدین اگر به رفتارهای فرزندشان توجه کنند، می بینند که مدت زیاد طول می کشد تا او به دیگران نیز توجه کند. بیشتر کودکان شش تا نه ساله مغرورند. بچه ها فقط به فکر خودشان هستند و به دوستانشان می گویند که تو نمیتوانی کاری انجام بدهی. آنها با تحقیر کردن یکدیگر احساس خوبی پیدا میکنند. گاهی آن ها جمعی برای خودشان تشکیل می دهند و بچه های دیگر را آزار می دهند. گاهی بچه ها برای گروه خودشان رهبری انتخاب می کنند و او به دیگران دستور می دهد که چه کار بکنند و دیگران باید مطیع او باشند. مراقب بچّه­ هایی که از ویژگی ­های خاصّی برخوردار هستند باشیم. مانند: «زیبایی»، «شیرین­ زبانی»، «تیزهوشی» و «فرزند آخر بودن».

برخی از والدین که چنین فرزندانی دارند، عدالت را کنار گذاشته و بین فرزندانشان تبعیض قائل می­ شوند. این رفتارهای غیر عادلانه علاوه بر آن­که موجب بُروز حسّ تنفّر و در نتیجه جدایی بین فرزندان می ­شود؛ موجب می­ گردد که کودک شما بدون توجه به حقّ دیگران و بدون این­که احترامی برای آن ­ها قائل باشد، انتظار داشته باشد که مردم در خدمتش بوده و در مقابل خواسته­ هایش سر تعظیم بر زمین بگذارند. این گونه افراد، به دلیل زیاده­ خواهی خود قدرت تعامل صحیح با دیگران را از دست داده و با رفتارهایشان خود را به انزوا می­ کشانند. آن­ ها غالباً زندگی خود را در حالت قهر و آشتی با دیگران سر می ­کنند و بیش از هر چیز خود را در سختی و عذاب قرار می­ دهند.

وقتی کودک به مدرسه می رود کم کم یاد میگیرد که نباید خودخواه باشد و باید به فکر دیگران نیز باشد. اکنون با ورود به مدرسه کودک به سنی رسیده است که بتواند دیگران را نیز درک کند ولی باز با آن ها خودخواهانه رفتار میکند. کودکان زمانی که حس کنند تحت شرایطی چیزی بدست نمی‌آورند، می‌خواهند که دیگری نیز دست خالی بماند، دلیل این رفتار در انسان‌ها بیشتر لجاجت و یکدندگی است.

والدین هم می بایستی به ادعای حق مالکیت فرزند خود احترام بگذارند. مانتو و یا کاپشن کوتاه شده و یا اسباب بازی که بلااستفاده است بدون اجازه او به دیگری و یا برادر و خواهر کوچک ترش نبخشند. باید از او سؤال کنید که چه چیزی را مایل است حفظ کند و چه چیزی را می خواهد ببخشد. اگر حاضر نیست از وسایلی که به نظر شما زیادی است صرف نظر کند، به عقیده اش احترام بگذارید. وقتی کودک اجازه داشته باشد آنچه را که به او تعلق دارد پیش خود حفظ کند و یا مجبور نباشد همه چیز را با دیگران تقسیم کرده یا هدیه دهد، ارزش مالکیت را به درستی در خواهد یافت و خواهد آموخت که چرا نمی تواند چیزی را که به او تعلق ندارد، بردارد.

اگر به هنگام دعوا بر سر اسباب بازی هیچ یک از کودکان دست از دعوا برنمی دارند و شما نمی دانید اسباب بازی از اول دست کدام یک بوده است، بهتر است اسباب بازی را از هر دو بگیرید و سرگرم بازی دیگری کنید. و بگویید «توپ الان نمی‌خواد با شما بازی کنه!»، «شما با هم دوست نیستین و این عروسک نمی‌خواد با شما بازی کنه» بعد از چند دقیقه که بچه‌ها ساکت شدند می‌توانید دوباره به آنها پیشنهاد بدهید.