زمانی که کودک از خود درکی به عنوان دختر یا پسر بودن پیدا میکند و به آن درک اعتقاد راسخ دارد هویت جنسیتی نامیده میشود. درک کودکان از نوع جنسیت خود از حدود سن هجده ماهگی آغاز میگردد و معمولاً تا سنین 2 تا چهار سالگی تثبیت میشود. دو سوم کودکان جنسیت خود را بین […]
زمانی که کودک از خود درکی به عنوان دختر یا پسر بودن پیدا میکند و به آن درک اعتقاد راسخ دارد هویت جنسیتی نامیده میشود. درک کودکان از نوع جنسیت خود از حدود سن هجده ماهگی آغاز میگردد و معمولاً تا سنین 2 تا چهار سالگی تثبیت میشود. دو سوم کودکان جنسیت خود را بین سنین 7 – 3 سالگی بر اساس مسائلی چون نوع لباس پوشیدن و… مفهمند. و معمولاً دختران هویت جنسیتی خود را در سنین کمتری نسبت به پسران کسب میکنند. با وجود اینکه عوامل فرهنگی اجتماعی نیز در شکلگیری آن دخیل است اما قسمت عمده کسب هویت جنسیتی درونی و ذاتی است.
در این زمینه به بیان نکاتی میپردازیم:
- کودکان از دست زدن و یا نگاه کردن به آلت جنسی کودکی برای ارضا احساس جنسی خود استفاده نمیکنند بلکه آنها فقط میخواهند کنجکاویهای خود را در این زمینه ارضا کنند. هر گونه برخورد نسنجیدهای با این مسئله سبب گیجی کودک میگردد و موجبات احساس گناه و افسردگی وی را فراهم سازد.
- ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد مسایل جنسی از جمله وظایف تربیتی والدین است که شایسته است در برقراری و حفظ آن جهت جلوگیری از زمینه بسیاری از انحرافات و گناهها کوشید. برخورد شدید و خشن پدر و مادر در این زمینه پیامدهای نامطلوبی را به ارمغان خواهد آورد زیرا چنین موضوعی روانشناختی را تبدیل به موضوعی اخلاقی کرده و کودک را حسّاس تر نموده و باعث تثبیت وی در عمل مورد نظر میگردد.
- بیان نکات در زمینه مسائل جنسی به کودک باید از طریق روشهای غیر مستقیم صورت گیرد و کمتر به روشهای مستقیم متوسل شد.
- درک خصوصی بودن اعضای تناسلی برای کودک: وقتی با کودکان درباره جنسیت صحبت میکنیم واژههای «خصوصی» و «سری» را برای آنها بازگو کنید. در سنین پایین نیز به کودک خود بگویید: «همهی ما به توالت میرویم و دردستشویی رامیبندیم و این کار رابه تنهایی انجام میدهیم چون خصوصی و سری است. همینطور اعضای خصوصی بدن ما سری است و همه باید ازلباس استفاده کنند».
و در مورد بچههای بزرگتر به آنها بگویید ، ولی هرگز در مورد این مسائل با کودکان کوچکتر از خود صحبت نکنند و اگر کودکان سؤالی کردند به آنها بگویند: «دراین باره ازپدرو مادرت سوال کن».مهمترین آموزگاران بچهها والدین هستند. نه ما و نه کودکان ما هیچگاه نباید از دانستن خجالت بکشیم. زیرا همهی ما حق داریم بدانیم. فقط باید سعی کنیم عبارات را درخور فهم کودکان ساده کنیم.