هر کس دوست دارد معنای اسمی که روی او گذاشته شده را پیدا و درباره آن اطلاعاتی را کسب کند. ما در زندگی ‌مان به دنبال نشانه‌هایی در اسم خود می‌گردیم که بتوانیم سبک رفتاری‌مان را با آن همسو کنیم. وقتی یک اسم را با خود یدک می‌کشیم، سعی می‌کنیم با صاحب آن نام همخوانی داشته باشیم، اما یادمان باشد نمی‌توان انتظار داشت که:

همه افراد به این شکل عمل کنند. چرا که در جامعه به وضوح می‌توانیم شاهد آن باشیم که اسامی افراد با منش آن ها همخوانی لازم را ندارد، اما می‌توان گفت به طور کلی افراد از اسم خود تاثیری می‌پذیرند.
به عنوان مثال، اگر اسم ما معنای صمیمیت و مهر را در ذهن تداعی کند، سعی می‌کنیم فرد مهربان و با گذشتی باشیم.

نکته مهم در این زمینه این است که والدین باید از هفت سالگی معنی لغوی اسم کودک را به او بفهمانند.

اینکه داستان نام‌گذاری او به چه شکلی بوده است، یا نام او یادآور فلان شهید یا برگرفته از فلان شخصیت معروف است، خوب است که کودک در جریان این جزییات قرار گیرد. شایسته است والدین ایرانی بهترین نام‌ها و کنیه‌ها را برای فرزندان‌شان انتخاب کنند و از انتخاب‌ نام‌هایی که ارزش آن ها را کم می‌کند، کرامت و احترام آن ها را خدشه‌دار می‌سازد، باعث انحطاط شخصیت و معنویات آن ها می‌شود، خودداری کنند.

والدین بایستی از همان دوران کودکی، فرزندان خود را با نام‌های گوش‌نواز و دل‌انگیز صدا بزنند تا کودک احساس شخصیت کند، روحیه احترام و محبت به اطرافیان و بزرگان خانواده در وجودش بیشتر شود و روش برخورد با اطرافیان، اظهار محبت و ادب به آنان را یاد بگیرد.