پیشگیری از لوس شدن

معمولا به بچه هایی که نق نق می کنند، خواسته های زیادی دارند، معنای صبر و تحمل را نمی دانند، عجول اند و اگر خواسته هایشان برآورده نشود بدخلقی می کنند و قشقرق به راه می اندازند «لوس» گفته می شود.   کودکان موجودات در حال رشدی هستند و براساس این که در سال های […]

معمولا به بچه هایی که نق نق می کنند، خواسته های زیادی دارند، معنای صبر و تحمل را نمی دانند، عجول اند و اگر خواسته هایشان برآورده نشود بدخلقی می کنند و قشقرق به راه می اندازند «لوس» گفته می شود.

 

کودکان موجودات در حال رشدی هستند و براساس این که در سال های اولیه زندگی چگونه تربیت شوند و آموزش ببینند، سبک خاص رفتاری پیدا می کنند. این سبک رفتاری الگویی تقریباً ثابت و دائمی برای آنها به وجود می آورد، و تعیین کنندهِ نحوه ارتباطات و برخوردهای آنان نیز می باشد. هر خانواده در ارتباط با فرزندان شیوه خاص خود را دارد؛ و این نحوه برخورد، در تلاقی با ساختار ژنتیکی هر فرد، باعث می شود که شخصیت هایی بسیار متفاوت و متمایز شکل بگیرند.

 

براي اينکه از لوس شدن کودتان پيشگيری کنيد، تنها لازم است محدوديت ها و قوانين مناسب سن و سالش برای او بگذاريد و اجازه دهيد در اين محدوده آزادانه پيش برود و حدود را امتحان کند.

 

1- قوانين ثابت را براي حفظ امنيت کودک قرار دهيد و خط قرمز‌ها را نشان دهيد.

مثلاً به او بگوييد هيچ وقت به بخاری داغ، يا گاز روشن دست نزن يا هرگز به سمت وسط خيابان ندو. در هنگام بيان قوانين يادتان باشد که پيام شما درباره امنيت تغيير نکند و به آنچه بايد انجام دهد تاکيد کنيد.

 

2- رفتار مثبت اجتماعی را تقويت کنيد.

اگر هنگام صحبت از لطفا استفاده کرد و از شما و ديگران براي کاری تشکر کرد او را تشويق کنيد. يادتان باشد تشويق شما برای رفتار خوب بايد بيشتر از تنبيه برای رفتار نادرست باشد تا رفتار مثبت تقويت شود. (تنبيه به نوعی توجه منفی به کودک است و اگر توجه مثبت به کودک کمتر از حد نياز کودک باشد کودک به جلب توجه منفی هم تن می دهد.) می توانيد براي تقويت رفتار اجتماعی خوب با دوستانش بازی کنيد و نمايش اجرا کنيد.

 

 3- به کودک حق انتخاب بدهيد.

اگر درباره همه چيز شما برايش تصميم بگيريد او ياد نخواهد گرفت چگونه تصميم درستی بگيرد. از سنين پايين به او ياد بدهيد با توجه به شرايط بتواند از بين دو چيز يا دو کار انتخاب کند. اگر می خواهيد او کلاهش را هنگام بيرون رفتن بر سر بگذارد، دو کلاه را به او بدهيد و بگوييد يکی از آن ها را انتخاب کند. اين طوری او هم حرف شما را گوش داده و هم استقلالش را حفظ کرده است.

 

 4- با کودک درباره رفتارش آزادانه صحبت کنيد.

به تدريج که کودک بزرگتر مي‌شود درباره رفتار او با هم صحبت کنيد و فکر نکنيد که او متوجه نمی شود. کودک از 6 سالگی می تواند بينش کافي براي درک مشکلات و حل آن ها داشته باشد. ممکن است کودک نتواند اين سوال شما را که «چرا اين کار را کردی؟» پاسخ دهد. اما اگر بگوييد: من نمی دانم چرا اين کار باعث خوشحالي ام نمی شود؟ در جواب اين سوال بی پايان چيزهايی می گويد که متعجب خواهيد شد.

 

 5- آرامش خود را حفظ کنيد.

اگر وقتی کودک کار اشتباهی می کند، عصبانی شويد و آرامشتان را از دست بدهيد تنها اتفاقی که می افتد اين است که شما کنترل خودتان را از دست می دهيد و حالتان بد می شود و درست می شويد مانند يک بچه لوس و همان رفتار را از خود نشان می دهيد. داد زدن،کتک زدن و زور گفتن نه تنها به فرزندتان ادب ياد نمی دهد بلکه او هم ياد می گيرد که برای رسيدن به خواسته‌اش همان رفتار شما را تکرار کند.

 

 6- کردار و گفتارتان يکی باشد.

هميشه همان کاری را بکنيد که می گوييد خواهيد کرد. مثلا اگر کودکتان کار اشتباه يا رفتار ناپسندی انجام داده و شما به او گفته بوديد که اگر اين رفتار ناپسند را انجام بدهد از تماشای تلويزيون و کارتون مورد علاقه‌اش محروم خواهدشد. حتما اين پيامد را اجرا کنيد. اگر اين بار دلتان بسوزد و از تنبيه منصرف شويد. دفعه بعد ديگر او براي شما تره هم خرد نمی کند. حتی اگر بگوييد «اين بار ديگر واقعا اسباب بازی را از تو می گيرم اگر آن را پرت کنی» اين جمله را ده بار ديگر هم گفته بوديد اما به آن عمل نکرديد! گاهی والدين وعده‌هايي می دهند که از ياد مي‌برند و يا قول جايزه‌هايی را می دهند که برايشان تهيه آن مقدور نيست. اين کار کودک را ازانجام کار خوب نااميد می کند. پس قولی که داده‌ايد را هرگز از ياد نبريد.

 

7- به کودک مسئوليت بدهيد.

از همان دوران نوپايی کودک به او ياد بدهيد مسئوليت بعضی کارها را بپذيرد. مثلا کودک 2 ساله شما می تواند قاشق ها را روی ميز يا سر سفره بياورد و حتی زماني که برای خريد می رويد کيسه‌های سبکتر را به تنهايی يا به کمک شما به منزل بياورد. اين مسئوليت دادن به کودک به او ياد می دهد که لازم است برای رسيدن به آنچه دوست دارد تلاش کند و زحمت بکشد.

 

8- اگر کودک شما لوس شده و ديگر از کنترل شما خارج شده است، بهتر است از مشاور و روانشناس کمک بگيريد.

شکستن اين عادت او سخت اما ممکن است. احتمالا خيلی طول خواهد کشيد و بسيار سخت خواهد بود تربيت کودکی که بی زحمت به همه خواسته‌هايش رسيده و استقلال و اعتماد به نفس ندارد، اما غير ممکن نيست. با درک نيازهای متناسب سن کودک، قرار دادن قوانين و انضباط قاطعانه، تعادل بين آزادي و محدوديت می توان کودک را طوری بار آورد که لوس نباشد. هرچه زودتر شروع کنيد بهتر است!

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما