ناخن جویدن شاید یکی از فراوان ترین واکنش های نورتیک و اختلالات عادتی ارضاء کننده است که در کودکان و بزرگسالان مشاهده می شود. جویدن ناخن برخلاف مکیدن انگشت در سر فرصت انجام نمی گیرد، بلکه نشانه دلواپسی، اضطراب، ترس از امتحان، تنبیه و غیره است.

دیده شده که کودکان قبل از امتحان و بزرگسالان مثلاً در اتاق انتظار یا پیش آمدی ناخن هایشان را می جوند یا گوشه های ناخن را می خورند. کودکانی که انگشتان خود را می مکند اکثراً آرام و بی خیال می باشند، اما آنان که انگشتان خود را می جوند بی قرار، مضطرب و دارای انرژی زیاد هستند و حتی در خواب نیز آرامش ندارند، جنب و جوش زیادی دارند، دندان هایشان را به هم می سایند، فریاد می کشند و خشم و غیظ در انها به مراتب زیاد دیده می شود.

این عمل هنگام ناراحتی و نگرانی تشدید می شود و معمولاً با دیگر مشکلات نظیر شب ادراری و پرخوری همراه است. ناخن جویدن وسیله ای برای کاهش فشار روانی است و در بزرگسالانی هم با اضطراب و تنش همراه است در حالیکه مکیدن انگشت تقریباً یک عادت دوره کودکی است و با لذت و آرامش توام است.

همه ما لحظات بحرانی و ناخوشایندی را در زندگی تجربه کرده ایم و شدیداً تحت تاثیر شرایط ناگوار قرار گرفته ایم. برای کاستن از تنش های روزانه به افراد بالغ توصیه می شود از روش های کاهش استرس و اضطراب، آرام سازی عضلانی، پیاده روی، یوگا و حرکات ورزشی آرام استفاده کنند. اما کودکان برای آرام سازی هیجانات تندشان روش های خاص خودشان را دارند.

دوران کودکی همچون بزرگسالی، توام با استرس ها و فشارهای روانی گوناگونی است. بزرگ شدن کاری بس دشوار و مشکل است. والدین نمی توانند و به عبارتی نباید جلوی تمامی فشارها و نگرانی های زندگی را برای کودک بگیرند. هر کودکی باید سعی کند روشی برای کاستن از بار هیجانات و عواطف تند خود انتخاب کند که هم موجب راحتی و آرامش خیال او شود و هم مورد قبول خانواده، اجتماع و شخصیت خود او باشد.

درمان

اغلب کودکان به دلیل ناخن جویدن تنبیه می شوند یا موادی با طعم های بَد و یا فلفل به انگشت های انان مالیده می شود تا رفتار ناخن جویدنشان متوقف شوند. اما این درمان ها به ندرت کارساز می باشند.  زیرا معمولا ترک  این رفتار ا ز کنترل کودک خارج است. والدین  با کمک کودک می توانند این عادت را در کودک  تغییر دهند. والدین ممکن است ناامید شده باشند اما تکنیک های قطعی و ثابت شده ای برای تغییر ا ین نوع عادت ها وجود دارد.

برای درمان ناخن جویدن، رویکردهای رفتاری زیادی وجود دارد که از آن جمله می توان به وارونگی عادت بر تاکید بر خود آگاهی و رفتار رقیب مانند مشت کردن ا نگشتان یا محکم گرفتن یک شی در دستان در زما ن هایی که کودک می خواهد ناخن خود را بجود از موثرترین درما ن ها نام برد.