بیش فعالی را نباید با شیطنت اشتباه گرفت و این عارضه هیچ ارتباطی با شیوه تربیتی کودک ندارد. علائم بیش فعالی را از زمان نوزادی و شیرخوارگی می توان در کودک تشخیص داد که اغلب نسبت به محرک‌های محیطی، صدا، نور، حرارات محیط و… حساس هستند و نسبت به آن دچار آشفتگی می شوند و […]
بیش فعالی را نباید با شیطنت اشتباه گرفت و این عارضه هیچ ارتباطی با شیوه تربیتی کودک ندارد. علائم بیش فعالی را از زمان نوزادی و شیرخوارگی می توان در کودک تشخیص داد که اغلب نسبت به محرک‌های محیطی، صدا، نور، حرارات محیط و… حساس هستند و نسبت به آن دچار آشفتگی می شوند و همچنین بیقرار و کم خواب هستند. از زمان سه سالگی که کودک وارد فضاهای آموزشی از جمله مهدکوک می شود نیزعلائم توسط مربیان و معلمان وی قابل تشخیص است.
کودک در این فضا نمی تواند با همسالان خود به درستی ارتباط برقرار کند، بازی‌ها را به اتمام برساند، زیاد صحبت و سوال می‌کند، به تذکرات بی‌توجه است، دائم دست و پای خود را تکان می‌دهد و دست به کارهای خطرناکی می‌زند بدون آن که از خطر آن آگاه باشد.
کودکان بیش فعال در دوران مدرسه هم با مکشلات فراوانی مواجه هستند، این کودکان در سن مدرسه مشکلات یادگیری و رفتاری دارند، حواس پرت هستند، با سایر کودکان سازگاری ندارند و سابقه تحصیلی ضعیفی خواهند داشت.
چون کودکان بیش فعال مدام مورد تذکر قرار می گیرند با کاهش اعتماد به نفس، افسردگی و یاس و ناامیدی مواجه خواهند شد. این کودکان بیشتر اوقات به عنوان افرادی بی ادب و پر شر و شور تلقی می شوند، در حالی که این کودکان به واقع مشکل دارند، باید توجه داشت که کودکی را می توان بیش فعال دانست که علائم وی بیش از شش ماه طول بکشد.
مهمترین موضوع در بیش فعالی تشخیص به موقع آن است، وقتی که خانواده‌ها چنین علائمی در فرزند خود دیدند باید به روانپزشک مراجعه کنند که با انجام یکسری تست می توان مشکل آنها را تشخیص داد.
کودکان بیش فعال بدون فکر کردن عمل می کنند، بیش از اندازه فعالند و در تمرکز کردن مشکل دارند. غالباً متوجه‌اند که والدین چه انتظاری از آنان دارند اما برای برآورده ساختن این انتظار برای آنان مشکل است چون نمی‌توانند آرام بنشینند، دقت کنند یا به جزئیات توجه کنند. البته بیشتر بچه ها در سنین خردسالی خصوصاً اگر مضطرب یا هیجان زده باشند چنین رفتارهایی می کنند. اما درکودکان بیش فعال این علائم مدت زمان طولانی وجود دارند و در شرایط و محیطهای مختلف روی می دهند. این اختلال به عملکرد خانوادگی، اجتماعی و تحصیلی کودک آسیب می‌رساند. با درمان مناسب کودکان می‌توانند بیاموزند که چگونه با این مشکل کنار بیایند و علائم خود را کنترل کنند.
اختلال بیش فعالی به عملکرد خانوادگی، اجتماعی و تحصیلی کودک آسیب می‌رساند. با درمان مناسب کودکان می‌توانند بیاموزند که چگونه با این مشکل کنار بیایند و علائم خود را کنترل کنند
آنها نمی‌دانند که این رفتارهای خاص ناشی از بیماری بیش‌فعالی درمان نشده‌شان است. در قدیم، چون شرایط زندگی و سیستم خانواده‌ها متفاوت بوده، این بچه‌ها همین‌طور بزرگ می‌شدند و در کنار بچه‌های هم‌سن و سال خانه این عدم مهارت‌ها و علایم بیماری ناشناخته می‌ماند.
اگر هم مشکل تشخیص داده می‌شد، والدین حاضر به درمان و ارجاع بچه‌ها به روانپزشک نمی‌شدند و از اینکه فرزندشان انگ بیمار روانی بخورد، می‌ترسیدند اما امروز که تا حدی این مساله انگ‌زدایی شده است، باز هم مشکل دیگری با این خانواده‌ها داریم و آن ها باز هم به این دلیل حاضر به پذیرش درمان نیستند. به محض اینکه به آن ها درخصوص اهمیت درمان دارویی توضیح می‌دهیم، گارد می‌گیرند و می‌گویند: «بچه‌ام به دارو معتاد می‌شود و تا آخر عمر باید دارو بخورد! حاضریم همه رفتارهای غیرمعمول و آزاردهنده فرزندمان را تحمل کنیم!»
این اختلال با فعالیت بیش از اندازه، خرابكاری و آزار رساندن همراه است. چنانچه این بچه‌ها در سنین كودكی معالجه نشوند، در دوره نوجوانی احتمال این كه رفتارهای ضداجتماعی داشته باشند و نیز حالات افسردگی در آنها به وجود آید، بسیار است. بنابراین به والدین توصیه می شود كه حتماً در دوران كودكی برای معالجه این كودكان اقدام كنند.
نویسنده این مطلب :
