برآوردن نیازهای عاطفی یک کودک و تربیت کردن توام با محبت (یعنی صحبت کردن و توضیح دادن این که چرا بله و چرا نه!) منجر به ایجاد پیوند عاطفی توام با مهر و محبت قوی و سالمی بین کودک و والدین می شود. لذا هرگاه مسئله ای برای کودک پیش آید والدین بایستی فکرکنند که کجا اشتباه کرده اند؟ چرا کودک متوجه نشده ؟ و همین جا و قبل از هر کار دیگری آن را اصلاح کنند.

شاید کودک درست نفهمیده است، باید وقت گذاشت و همراه با محبت، مسئله را برای او بازگو کرد و توضیح داد. باید توضیح داد که مثلاً چرا نباید این کار را بکنی. او می فهمد و درک می کند. اگر درک نکرد باید وقت گذاشت تا بفهمد.

هر چه کودکی بهتر تربیت شود و بهتر آموزش ببیند و با مقررات و رفتارهای صحیح بیشتر آشنا شود، تنبیه کمتری لازم می شود و این که یک کودک چقدر تربیت پذیر باشد، در درجه اول بستگی به این دارد که احساس کند چقدر مورد محبت قرار دارد و چقدر به عنوان یک انسان و عضو خانواده، او را به حساب می آورند.

اگر کودک نداند که مادر دوستش دارد، در مقابل تنبیه طغیان می کند ولی وقتی بداند دوستش دارند، می داند که او را می خواهند. بنابراین بزرگترین وظیفه ما این است که کاری کنیم که فرزندمان احساس کند دوستش داریم و به او احترام می گذاریم.

محبّت واقعی به فرزند به این معنا است که او را دوست داشته باشیم و به گونه ­ای رفتار کنیم تا ضمن این که شیفته­ ی مظاهر دنیوی نمی شود، در صراط مستقیم (که راه شناخت و عبودیت خداوند است) قرار گیرد. چنین شخصی به تدریج تحصیل رضای الهی را در اولویّت رفتاری خود قرار داده و هرگز رضای خداوند را به خوشایند دیگران نمی­ فروشد تا خود را از زیان­ کاران نبیند.

اگر پدر و مادری، فرزندان دلبند خود را در جاده ­های تاریک گمراهی رها کرده و گامی در جهت هدایت آن ها برندارند، دوست­ دار واقعی آن ها نبوده و نمی ­توانند خود را والدینی با محبّت واقعی معرفی کنند.

روانشناسان براین باورند که والدین می بایست هر شب پیش از خواب برای کودکانشان لالایی بخوانند و آنها را چند دقیقه در آغوش بگیرند تا نه تنها سلامت روحی کودکانشان را حفظ کنند بلکه تعداد دفعات بروز انواع بیماریها را در فرزندشان نیز کاهش دهند. کودکانی که با محبت و مهربانی لمس می شود، کمتر از آنان که تماس محبت آمیز با والدین شان ندارند گریه می کنند یا بیمار می شوند.

هر چه والدین فرزندان را بیشتر نوازش کنند حرکات تهاجمی در کودکان کمتر می شود. هر چه مهر و محبت این نوازش ها بیشتر باشد در خلقیات کودکان تأثیرگذارتر و مثبت تر است. همچنین دیده شده که نوازش باعث پایین آمدن سطح هورومون کورتیزول (هورمون استرس تولید شده در غده آدرنال) می شود.