شیوع ناخن جویدن در کودکان حدود ۱۰ درصد است. این اختلال هم در پسربچه‌ها و هم در دختربچه‌ها دیده می‌شود. در بیشتر موارد، این بیماری بین ۲ تا ۴ سالگی شروع می‌شود. تعداد قابل‌ توجهی از این کودکان دوره‌هایی از انگشت مکیدن را نیز دارند.در آغاز ناخن جویدن به شکل کندن پوست اطراف ناخن شروع می‌شود و در ادامه، کودک ناخن‌ها را با دست جدا می‌کند و سپس با دندانش، آنها را می‌جود. کندن جوش‌های صورت، موهای بدن و گاهی حتی کندن مو با این اختلال دیده می‌شود.

البته ناخن جويدن عادتی زشت و ناپسند نيست بلكه تنها شيوه ای برای رهايی از تنش و استرس در كودكان است. به عنوان رفتاری كاملا غير عادي و ناخود آگاهانه از جمله عادات شايع در دوران كودكی است كه معمولا با بزرگتر شدن اين عادت برطرف می شود.

از دلايل رايج جويدن ناخن در كودكان می توان به كاستن از استرس، اضطراب و فشار های عصبی و تنش های روزانه اشاره كرد. برای كاستن از تنش های روزانه افراد بالغ روش های مختلفی از جمله پياده روی و حركات ورزشی آرام توصيه می شود، اما كودكان برای آرام سازی هيجانات درونيشان روش های خاص خود را دارند كه جويدن ناخن از جمله اين روش هاست. اين عادت نه تنها باعث خرابی  منظره ناخن می شود بلكه خوردن ناخن به سهولت به پوست اطراف آن صدمه زده و باعث عفونت آن می شود. از سويی ديگر جويدن ناخن انواع عفونت را از دهان به انگشت و از انگشت به دهان منتقل مي كند.

جويدن ناخن در خانواده های كم جمعيت به علت كم بودن همبازی يا توجه غير عادی به فرزندان و در خانواده های پر جمعيت به دليل محيط شلوغ خانه و كم توجهی به نياز های عاطفی كودكان شايع تر است.

والدین همواره نگران هستند که این رفتار در کودکشان به صورت عادت در آید که در آینده به سختی بتوانند آن را ترک کنند. تا آن جا که ممکن است رفتار ناشایست کودک، یعنی ناخن جویدن را نادیده بگیرند و کودک را تنبیه نکنند و محیط امنی برای کودک فراهم کنند تا نیاز او به این‌گونه رفتارها کاهش یابد.

نباید توجه کودک را به رفتارش جلب کرد، باید کودک را تا هنگام خواب سرگرم نگه داشت، تا حواسش از این عادت به فعالیت دیگری منحرف شود، البته دارو درمانی در موارد بسیار حاد و در کودکان بالای 7 سال تجویز می‌شود.

پیشگیری بهتر از درمان است، مقابله با بروز اضطراب و ترس در کودکان و ایجاد محیطی آرام و رفتارهای منطقی با کودک از هدف‌های اصلی هر خانواده‌ای باید باشد و در این راستا بهترین درمان در درجه اول پیدا کردن ریشه اضطراب و ناکامی است.

از جمله روش هایی که یک روان شناس می تواند برای برطرف کردن این مشکل کودک از آن استفاده کند، روش های خاص ریلکسیشن است. اگر به علت بالا بودن استرس کودک، این روش درمانی نیز جواب ندهد، پزشک داروهایی را تجویز می کند تا اضطراب کودک کمتر شود.