احتياج به خواب در انسان ها در سنين مختلف متفاوت است، به عنوان مثال به طور متوسط يک كودک دوازده ساله به نه ساعت خواب و يک كودک چهار ساله به يازده و نيم ساعت خواب احتياج دارد، البته اين مسئله بين كودكان با هم در يک سن فرق می كند. كودكی كه شب ها […]
احتياج به خواب در انسان ها در سنين مختلف متفاوت است، به عنوان مثال به طور متوسط يک كودک دوازده ساله به نه ساعت خواب و يک كودک چهار ساله به يازده و نيم ساعت خواب احتياج دارد، البته اين مسئله بين كودكان با هم در يک سن فرق می كند.
كودكی كه شب ها با آرامش و به حد كافی خوابيده، روز بعد به موقع از خواب بيدار می شود و اگر به حد كافی نخوابد ، صبح روز بعد به علت كافی نبودن مقدار خواب بهانه گير و كج رفتار می شود و كمتر شاد به نظر می رسد و انرژی كمتری دارد در بچه های بزرگتر ، به اندازه نبودن خواب شب آن ها را خسته، كند و حساس می كند و نمی توانند بر روی درس تمركز كنند.
برنامهریزی زمان خواب، شرایط محیطی محل خواب و رفتارها و عادات زمان خواب از عوامل مهم تاثیرگذار در ایجاد خواب راحت هستند. یک برنامه منظم برای زمان خواب باید برقرار شود. این زمان حدود نیم ساعت طول میکشد تا به او فرصت آماده شدن برای خواب داده شود. دراین مدت باید حتی الامکان فعالیتهای کودک رو به کاهش باشد و از فعالیتهای هیجانآور، مشاهده تلویزیون و بازیهای ویدیویی، ورزشهای ایروبیک و فعالیتهای فیزیکی پرهیز شود.
کودکان بزرگتر ممکن است قبل از خواب به مطالعه بپردازند یا به موزیک گوش کنند یا به سرگرمیهای آرام مورد علاقهشان مشغول شوند. با وجود انجام تمام فعالیتهای فوق، کلید اصلی روتین زمانخواب این است که کودک بداند چه ساعتی باید لباس خواب بپوشد و دندانهایش را مسواک کند و چه زمانی باید در رختخواب باشد و چه مدت را در رختخواب به فعالیتهایی مانند کتاب خواندن بپردازد، در واقع کودک نباید مدت زیادی از زمان بیداریش را در رختخواب بگذراند.
اگر کودک در زمان مقرر برای خواب آماده نبود میتوان این زمان را برای 30 دقیقه به تأخیر انداخت ولیکن برای رسیدن به زمان خواب همیشگی باید زمان خواب را به تدریج جلو کشید تا به ساعت خواب مقرر همیشگی رسید.
فعالیتهای بدنی کودک مانند: بازی کردن در پارک، برنامههای ورزشی و… را در طول روز افزایش دهید. البته باید این بازیها تا غروب ادامه داشته باشد و بتدریج فعالیت کودک را از زمان غروب به بعد کاهش داده و به جای بازیهای پر تحرک، فعالیتهایی مثل: مطالعه کردن و شنیدن قصه و یا تماشای تلویزیون را جایگزین کرد، باید سعی کرد قبل از خواب بازیهای هیجان انگیز مثل بازیهای کامپیوتری انجام ندهند و یا فیلمهای هیجان انگیز نبیند.
اگر کودک در شب سخت به خواب میرود به او اجازه خوابیدن در طول روز را ندهید. به خاطر داشته باشید مصرف شبانه برخی از مواد غذایی مانند: چای و یا نوشابه، خواب کودک را کاهش میدهد.
اگر کودک شما در اتاق خواب خودش میترسد خیلی مهم است که شما ترس او را جدی بگیرید، کودک را آرام کنید و سعی کنید با هم پی به علت ترس ببرید. به کودک این فرصت را بدهید که در مورد مشکل احتمالی و هیجانات یا چیزهای جالبی که در روز برایش اتفاق افتاده با شما صحبت کند، حتی کودک میتواند وقتی در تخت خود دراز کشید از زبان خودش داستانی برای شما بگوید و در مورد این داستان با او صحبت کنید و مطمئن شوید که تخیلات در ذهن او نماند. این مسئله کمک میکند که کودک با آرامش بیشتری به خواب فرو رود.