شب ادراری تقریباً مشکلی شایع در کودکان است. اگر چه اغلب کودکان تا سن ۴ سالگی یاد می گیرند به دستشویی بروند اما در بعضی از آن ها شب ادراری تا ۷ سالگی ادامه دارد. تا ۵ سالگی ۱۵ درصد از کودکان دچار مشکل شب ادراری هستند.

بین ۸ تا ۱۱ سالگی کمتر از ۵ درصد کودکان هنوز شب ها خودشان را خیس می کنند. لازم است بدانید شب ادراری برای پسرها بیشتر از دخترها اتفاق می افتد. ممکن است این مشکل فرزند شما تا نوجوانی ادامه پیدا کند. و آنوقت او را بیشتر به دردسر می اندازند. بنابر این بهتر است زودتر برای کمک به فرزندتان اقدام کنید و حتماً با پزشک مشورت کنید.

پزشک درباره سابقه بیماریهای فرزندتان از شما سوالاتی خواهد پرسید. چون اگر کودک شما به دیابت، یبوست مزمن، تشنج، عفونت مجاری ادراری، مثانه و یا اختلالاتی در نخاع مبتلا باشد ممکن است به دنبال بیماری دچار این عارضه شده باشد. دقت داشته باشید که گاهی شب ادراری، تشنگی و پر نوشی اولین علامت دیابت در کودک است. سابقه خانوادگی هم اهمیت دارد چون ژنتیک هم در این مسأله نقش مهمی دارد. علاوه بر این متخصصان می گویند مسایلی که برای کودک استرس ایجاد کند هم می تواند موجب ایجاد شب ادراری در او شود. مثلاً جدایی والدین، مرگ عزیزان، تغییر محل زندگی یا مدرسه کودک هم ممکن است عامل این مشکل باشند. متخصصان می گویند یکی از علل اساسی شب ادراری، کندی و تاخیر رشد و تکامل در مرکز کنترل ادرار کودک است.

طبیعی است اگر کودک حجم زیادی مایعات بنوشد به علت کوچک بودن مثانه و سنگین بودن خوابش، ممکن است دچار حادثه شود. آپنه خواب که با قطع تنفس هنگام خواب و خواب آلودگی در روز مشخص می شود، هم می تواند موجب شب ادراری کودک شود. گاهی هم برخی داروها ممکن است باعث شوند که کودک جایش را خیس کند. اما وقتی دارو قطع شود این اتفاق دیگر برای کودک نخواهد افتاد. بنابر این ابتدا لازم است پزشک بیماری ها و سابقه خانوادگی و داروهای مصرفی کودک شما را بررسی کند و سپس به درمان بپردازد.

روش های درمانی که برای شب ادراری مفید است، عبارت است از مداخله های دارویی و رفتاری. گام نخست و مهم در مرحله درمانی مرور آموزش های ارائه شده به کودک است. اگر اقدامی برای آموزش انجام نشده است، باید والدین را در این زمینه راهنمایی کرد. همچنین محدودسازی مصرف مایعات قبل از خواب و بیدار کردن شبانه کودک برای دفع ادرار مفید است.

• محدود کردن آب خوردن قبل از خواب: در بعضی موارد، بخصوص محدود کردن مایعاتی که حاوی کافئین می باشند.

• بیدار کردن کودک از خواب: در صورت انجام این کار در طول شب می توان رختخواب کودک را خشک نگه داشت اما به ندرت این کار شب ادراری کودک را متوقف می کند.

• تمرینات خاص: از این تمرینات می توان برای مطیع کردن مثانه استفاده نمود. اما معمولاً این روش ها نیز بی فایده می باشند. این تمرینات بخصوص در مواردیکه کودک در طول روز نیز خود را خیس می کند ، هرگز نباید بکار گرفته شود.

• داروها: از چندین نوع مختلف دارو می توان جهت درمان این اختلال استفاده کرد اما بعضی از انواع آنها دارای عوارض جانبی خاص خود می باشند. ممکن است پزشک ترکیبی از چند درمان را توصیه نماید. تمامی کودکان به داروها پاسخ نمی دهند.

یک توصیه:

روی تختخواب کودک (و در اصل روی تشک او) را با یک پوشش پلاستیکی بسیار نرم و ظریف بپوشانید و برای اینکه کودک ناراحت نشود، روی آن یک ملافه بکشید. با این حساب در هنگام وقوع شب‌ادراری، شما فقط مجبور می ‌شوید که یک ملافه و یک پوشش پلاستیکی نازک را عوض کنید نه کل تشک کودک را.